8:25
13/5

Σωρεία κινηματογραφικών υπογραφών στην επιστολή κατά της «Σιωπής για την Γάζα»

Πλήθος καλλιτεχνών συνυπογράφει μια αντιπολεμική επιστολή για την σιωπή επί της συνεχιζόμενης βαρβαρότητας της Ισραηλινής διοίκησης στην περιοχή της Γάζας. Το γράμμα δημοσιεύθηκε στην γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» στην μνήμη της 25χρονης καλλιτέχνιδας και φωτορεπόρτερ Φάτιμα Χασούνα, η οποία σκοτώθηκε σε αεροπορική επίθεση των Ισραηλινών στην περιοχή που σκότωσε και άλλους δέκα συγγενείς και την έγκυο αδελφή της. Όλα αυτά μόλις 24 ώρες αφότου ανακοινώθηκε ότι ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της θα είχε την πρεμιέρα του στις Κάννες.

«Αφότου η τρομερές σφαγές της 7ης Οκτωβρίου έλαβαν χώρα, ουδείς ξένος δημοσιογράφος επιτρέπεται να μπει στην Λωρίδα της Γάζας. Ο Ισραηλινός στρατός στοχεύει πολίτες. Πάνω από 200 δημοσιογράφοι έχουν σκόπιμα σκοτωθεί. Συγγραφείς, δημιουργοί του κινηματογράφου, καλλιτέχνες έχουν δολοφονηθεί άγρια», αναφέρει η επιστολή. 18 μήνες μετά, 52.600 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με τους Παλαιστινίους, ενώ ο πληθυσμός των 2.4 εκατομμυρίων στην περιοχή αντιμετωπίζει σφοδρές ελλείψεις φαγητού λόγω και ενός δίμηνου αποκλεισμού βασικών προμηθειών από το Ισραήλ.

Υπογραφές της επιστολής περιλαμβάνουν, εκτός των προαναφερθέντων, πρόσωπα όπως οι Πέδρο Αλμοδόβαρ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Γιώργος Λάνθιμος, Ξαβιέ Ντολάν, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, Ζιλί Ντελπί, Τζόναθαν Γκλέιζερ, Ρούμπεν Έστλουντ, Μάικ Λι, Βίγκο Μόρτενσεν και πολλούς-πολλούς ακόμα. 

Η επιστολή έρχεται χρωματισμένη από την επιθυμία και την υπόσχεση των υπογράφοντων ότι στο φεστιβάλ των Καννών, που ξεκινά σήμερα 13.5, η υπόθεση της συνεχιζόμενης αγριότητας στην περιοχή δεν θα τυλιχθεί στη σιωπή.

Ακολούθως μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το γράμμα στην αρχική του μορφή:

For Fatem

Fatma Hassona (Fatem) was 25 years old. 

She was a Palestinian freelance photojournalist. She was targeted by the Israeli army on 16 April 2025, the day after it was announced that Sepideh Farsi’s film PUT YOUR SOUL ON YOUR HAND AND WALK, in which she was the star, had been selected in the ACID section of the Cannes Film Festival. 

She was about to get married.

Ten of her relatives, including her pregnant sister, were killed by the same Israeli strike.
 

Since the terrible massacres of 7 October 2023, no foreign journalist has been authorised to enter the Gaza Strip. The Israeli army is targeting civilians. More than 200 journalists have been deliberately killed. Writers, film-makers and artists are being brutally murdered.

At the end of March, Palestinian film-maker Hamdan Ballal, who won an Oscar for his film NO OTHER LAND, co directed by Yuval Abraham, Basel Adra and Rachel Szor, was brutally attacked by Israeli settlers and then kidnapped by the army, before being released under international pressure. The Oscar Academy’s lack of support for Hamdan Ballal sparked outrage among its own members and it had to publicly apologise for its inaction. 

We are ashamed of such passivity. 

Why is it that cinema, a breeding ground for socially committed works, seems to be so indifferent to the horror of reality and the oppression suffered by our sisters and brothers?

As artists and cultural players, we cannot remain silent while genocide is taking place in Gaza and this unspeakable news is hitting our communities hard.


What is the point of our professions if not to draw lessons from history, to make films that are committed, if we are not present to protect oppressed voices?

 Why this silence? 

The far right, fascism, colonialism, anti-trans and anti-LGBTQIA+, sexist, racist, islamophobic and anti-Semitic movements are waging their battle on the battlefield of ideas, attacking publishing, cinema and universities, and that’s why we have a duty to fight. 

Let’s refuse to let our art be an accomplice to the worst. 

Let us rise up. 

Let us name reality.

Let us collectively dare to look at it with the precision of our sensitive hearts, so that it can no longer be silenced and covered up. 

Let us reject the propaganda that constantly colonises our imaginations and makes us lose our sense of humanity.

For Fatem, for all those who die in indifference. 

Cinema has a duty to carry their messages, to reflect our societies. 

Let’s act before it’s too late.