Αρχαία νεύρα-σύγχρονες απολαύσεις: Ο Σπάικ Λι ακόμα τσαντίζεται που έχασε τον Χρυσό Φοίνικα του 1989

Κι όμως επιμένουμε. Δεν μπορείς να μην αγαπάς τον Σπάικ. Είναι τσαντίλας. Τσακώνεται με κόσμο. Έχει κάνει κάμποσα...νούμερα ως οπαδός των Νικς στο NBA με αντιπάλους της ομάδας. Φέρνει αυτό το οπαδιλίκι και στα παρασκήνια του κινηματογραφικού κόσμου. Τσακώνεται με τον Ίστγουντ γιατί λέει δεν είχε μαύρους σε μια ταινία με...Ιάπωνες («Γράμματα από το Ίβο Τζίμα» - ή γιατί δεν παραχάραξε την ιστορία «Οι Σημαίες των Προγόνων μας»), αλλά και γιατί έκανε το «Bird» αυτός κι όχι άλλος. Φωνάζει, τσακώνεται, φέρνει τα έργα του με το έτσι θέλω στις Κάννες, νευριάζει που δεν είναι στο Διαγωνιστικό, παίρνει κι ένα (άδικο, λέω εγώ) Όσκαρ Σεναρίου μπας και ησυχάσει. Και πάλι όμως είναι αξιαγάπητος, δεν μπορείς να του θυμώσεις.

Και υπάρχει και η ιστορία του 1989. Όταν ο Λι αγρίεψε που έχασε τον Χρυσό Φοίνικα από το «Σεξ Ψέματα και Βιντεοταινίες» του Στίβεν Σόντερμπεργκ. Κι ακόμα την θυμάται! Σε συνέντευξη στο Hollywood Reporter λέει: «Κοίτα, εγώ κι ο Στίβεν είμαστε κουλ, πάντα κουλ ήμασταν. Το όλο θέμα ήταν ο Βιμ Βέντερς, αυτός το ξεκίνησε. Όταν είπε, τότε, ότι ο Μούκι δεν είναι ηρωικός χαρακτήρας. Η Σάλι Φιλντ και ο μακαρίτης ο μεγάλος ο Έκτορ Μπαμπένκο μου είπαν τι γινόταν τότε με την επιτροπή. Όλα έρχονταν από τον πρόεδρο της επιτροπής, ότι το 'Κάνε το Σωστό' δεν μπορεί να κερδίσει. Και τότε αγρίεψα. Τότε έκανα τη δήλωση για το ρόπαλο.»

Το...ρόπαλο είναι ένα Louisville Slugger ρόπαλο μπέιζμπολ για το οποίο είχε πει ο Λι ότι έχει το όνομα του Βέντερς πάνω. Μα, εξαιρουμένων αυτών που θα χαλάσουν το πάρτι μιλώντας περί κακοποιητικής συμπεριφοράς και άλλα παρόμοια, μπορείς να μην τον αγαπάς που φανατίζεται έτσι; (Αν ανακαλώ την ιστορία σωστά από την αρχαιότητα, όποιος θυμάται παρακαλείται να διορθώσει, μπορεί να είναι και άλλη ιστορία εντελώς, τότε είχε πει και κάτι στο στυλ: «Δεν μπορεί, κάποτε ο Βιμ Βέντερς θα έρθει στη Νέα Υόρκη. Και αντί να κατέβει στην *τάδε στάση θα κατέβει στην *δείνα στάση. Κι εκεί θα τον περιμένω εγώ να του κόψω τον κώλο.») Καθαρή ψυχαγωγία.

Βέβαια ο Γερμανός Βιμ δεν φαίνεται να το πήρε ποτέ ανάλογα ελαφρά. Επιμένει έκτοτε ότι η απόφαση ήταν συλλογική και όχι προσωπικη δική του. «Λέει ότι με περιμένει σε μια αλέα με ένα ρόπαλο, αλλά θα πρέπει να περιμένει όλη την επιτροπή γιατί δεν ήταν δική μου η απόφαση. Η ταινία δεν είχε την στήριξη όλων. Είχε απλώς την κακοτυχία να πέσει σε μια τόσο φοβερή χρονιά.» 

Για να θυμηθούμε λίγο και την χρονιά, δεν ήταν μια τόσο «φοβερή χρονιά» όσο λέει ο Βιμ, αλλά με Ιμαμούρα (Black Rain), Λεκόντ (Monsieur Hire), Τζάρμους (Mystery Train), Σκόλα (Splendor), Κουστουρίτσα (Ο Καιρός των Τσιγγάνων), Τορνατόρε (Σινεμά Ο Παραδεισος) και...Σόντερμπεργκ, να είναι ευχαριστημένος που ήταν και στην κουβέντα ο Σπάικ.

Πάντως η ιστορία δεν φέρεται κι άσχημα στο «Κάνε το Σωστό», λάτρεις έχει πολλούς και παντού, πρόσφατη κριτική δημοσκόπηση το έβγαλε και καλύτερη ταινία του '80, και το βάρος της έχει, και την εγκυρότητά της, όλα καλά, μην σκας Σπάικ, κάνε το σωστό και κάνε μια καλή ταινία!