13:26
18/5

Κάννες 2025: Με το «The Chronology of Water» η Κρίστεν Στιούαρτ πραγματοποιεί μια σκηνοθετική βουτιά στα βαθιά

Το 2011 η Λίντια Γιούκναβιτς δημοσίευσε το «The Chronology of Water», ένα αναπολογητικό και επώδυνα ειλικρινές χρονικό της δικής της ενηλικίωσης και της μυητικής πορείας που την οδήγησε να βρει τη λογοτεχνική φωνή της, μακριά από έναν κακοποιητικό πατέρα και μια πολυετή πάλη με τις καταχρήσεις. Για την Κρίστεν Στιούαρτ η ανάγνωση του βιβλίου στάθηκε καταλυτική, σε τέτοιο βαθμό ώστε να την πείσει να επιχειρήσει πάση θυσία την κινηματογραφική του μεταφορά, αναλαμβάνοντας για τον λόγο αυτό και χρέη σκηνοθέτη. 

Η διασκευή της στην αυτοβιογραφία της Γιούκναβιτς είναι ανάλογη του ατίθασου περιεχομένου της. Γίνεται μια παραληρηματική καταβύθιση στο εσωτερικό ενός κοριτσιού σε διαρκή πάλη με τα κληροδοτημένα τραύματα και τις ανοιχτές του πληγές, με αίτημα να κυριαρχήσει οριστικά και αδιαπραγμάτευτα επάνω στο σώμα και στις επιθυμίες του. Προς τιμήν της, και σε πείσμα κάθε προσδοκίας (ή προκατάληψης) για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένα σκηνοθετικό ντεμπούτο που φέρει την υπογραφή μιας φτασμένης χολιγουντιανής ηθοποιού, η Στιούαρτ ακολουθεί φορμαλιστικά έναν πιο πειραματικό και αφιλόξενο δρόμο. Αντιμετωπίζει το δύσκολο υλικό της ορμητικά και κατά μέτωπο, με μια σπασμωδική γραφή η οποία αδιαφορεί για το πώς θα γίνει δεκτή από ένα κοινό προφανώς απροετοίμαστο να εισπράξει κάτι το τόσο κυκλοθυμικό και πεισματικά αποσπασματικό. Επιπλέον, εισπράττει από την πρωταγωνίστρια Ίμοτζεν Πουτς μια παροξυσμική και εξουθενωτική ερμηνεία η οποία συλλαμβάνει τις βίαιες κυκλοθυμίες μιας ηρωίδας για την οποία ο πόνος γίνεται η μόνη διέξοδος προς την αυτογνωσία. 

Η Στιούαρτ προσπαθεί. Και με τη βοήθεια της φιλότιμης μοντέρ που έχει στο πλευρό της, προσπαθεί να ελέγξει τον αφηγηματικό χείμαρρο. Όμως ο χείμαρρος, πλήρως ευθυγραμμισμένος με την εκτροχιασμένη διαδρομή της ηρωίδας, καταπίνει το κοινό. Γιατί αυτό το συγκρουσιακό ντοκουμέντο, το αποτυπωμένο σε 16άρι φιλμ, σε εικόνες τραχιές και ωμές, σε ασφυκτικά κοντινά πλάνα, με σκηνές που χοροπηδούν βίαια και ασύντακτα, μπορεί να εξυπηρετεί θαυμάσια το πνεύμα του βιβλίου από το οποίο εμπνεύστηκε, κινηματογραφικά όμως μεταφράζεται σε μια πνιγηρή δοκιμασία.

Διαβάστε επίσης:

Το cinemagazine ταξιδεύει στο 78ο Φεστιβάλ Καννών με την ευγενική υποστήριξη της AEGEAN.