Πάντα εδώ: Ο Τζεφ Μπάκλεϊ ζωντανεύει μέσα από το ντοκιμαντέρ «It's Never Over, Jeff Buckley»

Τρανό παράδειγμα ότι το ταλέντο κάποτε δεν «προσπερνά» μια γενιά, είναι οι Τιμ και Τζεφ Μπάκλεϊ.  Ο πρώτος στοίχειωσε τα τέλη του '60 και τις αρχές του '70, μέσα από μια δυσανάλογα μεγάλη δισκογραφία που πρόφτασε προτού στα 28 του βρεθεί νεκρός από υπερβολική δόση. Ο γιος, Τζεφ, αυτό το καλιφορνέζικο ξωτικό με την αγγελική φωνή του πατέρα του, ήρθε πρακτικά μαζί με το αμερικάνικο μουσικό Σιάτλ, είχε στοιχεία του (εκείνο δεν είχε στ' αλήθεια στοιχεία του Τζεφ), δεν ανήκε ποτέ πουθενά, έβγαλε έναν δίσκο και, θύμα μιας καταραμένης συγκυρίας κι αυτός, έχασε κι αυτός τη ζωή του στα 30 του. Όχι παράδοξα, λίγο πριν την συμπλήρωση άλλων 30 χρόνων από την αποφράδα μέρα του 1997, η δημοφιλία του, υποβοηθούμενη από πλήθος ηχογραφήσεων που έχουν δει το φως μεταθανάτια, είναι ανάλογη του μύθου του. Και τώρα ένα ντοκιμαντέρ πιστοποιεί ότι «τίποτε δεν τελειώνει». Αν δείτε το τρέιλερ, κάποιοι δεν λέω όλοι, παίζει να νοιώσετε κάτι που θα το επιβεβαίωσει, έστω (τι ειρωνεία) στιγμιαία.

H βραβευμένη Έιμι Μπεργκ το παρουσίασε στο φετινό Σάντανς και είναι ένα ντοκιμαντέρ που οι λάτρεις δεν μπορούν να χάσουν. Στις 8 Αυγούστου θα βγει σε αίθουσες των ΗΠΑ - στην Ελλάδα, τυπικά, δεν ελπίζουμε. Για την ώρα υπάρχει τρέιλερ και πόστερ της παραγωγής.

Στο ντοκιμαντέρ υπάρχουν τα συνήθη never before seen καλούδια, υπάρχουν συνεντεύξεις από ανθρώπους της ζωής του, μιλά η μάνα του, μιλούν παρτενέρ, μουσικοί σύντροφοι, μιλούν ακόμα και οι Μπεν Χάρπερ, Έιμι Μαν («κυριολεκτικά ο καλύτερος τραγουδιστής που άκουσα ποτέ μου»), αλλά και η Τζόαν Γουάσερ (Joan as Police Woman, κατά κόσμον), όλοι τους συμβάλλοντας στην δημιουργία μιας εικόνας ενός ανθρώπου που δεν πρόφτασε να εκπληρώσει αλλά πρόφτασε και με το παραπάνω να χωρά περίοπτα στον μέγα Ναό των πρόωρα χαμένων ειδώλων της ποπ μουσικής.

Τρέιλερ και πόστερ ακολουθούν: