Βενετία 2025: Το «No Other Choice» του Παρκ Τσαν Γουκ είναι η ξέφρενη σκηνοθετική απάντηση στα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν Χο

Είκοσι ολόκληρα χρόνια προσπαθούσε ο Παρκ Τσαν Γουκ να πραγματοποιήσει τη δική του κινηματογραφική εκδοχή στο μυθιστόρημα του Ντόναλντ Γουέστλεϊκ, αυτό που ενέπνευσε στον Κώστα Γαβρά να γυρίσει το 2005 το «Τσεκούρι». Μέχρι να τα καταφέρει, πολλά άλλαξαν τόσο στο σύγχρονο πολιτικοκοινωνικό (και εργασιακό) κλίμα όσο και στο δικό του σκηνοθετικό ύφος. Έπειτα από τη διεθνή επιτυχία του «Old Boy», της «Υπηρέτριας» και πιο πρόσφατα του «Απόφαση Φυγής» ο Παρκ Τσαν Γουκ απολαμβάνει πλέον υποδοχή σούπερσταρ, έχοντας στο μεταξύ μετατραπεί σε έναν υπέρτατο στυλίστα και τελειομανή της εικόνας, αποφασισμένο με κάθε του νέα ταινία να θέτει ολοένα και πιο ψηλά τον πήχη των δυνατοτήτων και της δεινότητάς του πίσω από την κάμερα.

Είναι ακαταμάχητα ελκυστικές και περίπλοκες οπτικά οι ταινίες του Παρκ Τσαν Γουκ. Κι αυτό τις κάνει αυτομάτως θελκτικές όχι μόνο στο ευρύ κοινό, αλλά και σε νεαρής ηλικίας θεατές οι οποίοι βρίσκουν πολλά να θαυμάσουν στις ιλιγγιώδεις του αφηγήσεις, το φρενήρες μοντάζ, τις ακροβατικές κινήσεις της κάμερας, τις ευρηματικές γωνίες λήψης, τον απαράμιλλο σχεδιασμό παραγωγής και όλα τα υπόλοιπα γνωρίσματα που συνιστούν πια το μαξιμαλιστικό σινεμά του.

Σαν να μην είχε φτάσει ποτέ στο αισθητικό απόγειο της «Υπηρέτριας» και του «Απόφαση Φυγής», ο Κορεάτης δημιουργός προσπαθεί με το «No Other Choice» να ξεπεράσει και πάλι τον εαυτό του. Η υπόθεση της ταινίας του παραμένει λίγο πολύ ίδια με εκείνης του Γαβρά: ένας σκληρά εργαζόμενος οικογενειάρχης βλέπει να γκρεμίζεται το όνειρο της γεμάτης προνόμια ζωής που είχε καταφέρει να κατακτήσει, όταν η εταιρεία στην οποία δούλευε επί 25 χρόνια αποφασίζει τώρα να τον απολύσει. Μέσα στην απελπισία του, και θέλοντας να μη στερηθεί τις πολυτέλειες που μέχρι πρότινος μπορούσε να απολαμβάνει μαζί με τη σύζυγο, τα δύο τους παιδιά και τα δυο αξιαγάπητά τους τετράποδα, ο ήρωας αποφασίζει να βγάλει από τη μέση κάθε άλλο υποψήφιο που σκοπεύει να διεκδικήσει με εκείνον την ίδια θέση σε μια καινούργια δουλειά, ώστε να είναι σίγουρη η δική του πρόσληψη.

Σαν να μην είχε φτάσει ποτέ στο αισθητικό απόγειο της «Υπηρέτριας» και του «Απόφαση Φυγής», ο Κορεάτης δημιουργός προσπαθεί με το «No Other Choice» να ξεπεράσει και πάλι τον εαυτό του

Υιοθετώντας έναν σλάπστικ χιουμοριστικό τόνο ο οποίος βοηθά να γίνει πιο εύκολα πιστευτή μια απολύτως εξωφρενική πλοκή, το «No Other Choice» χρωματίζει με μπρίο ακόμη και τις πιο σκοτεινές ή βίαιες πτυχές της, καταφέρνοντας στην πορεία να κάνει συμπαθή έναν ήρωα, οι απεχθείς πράξεις του οποίου καθόλου δεν θα δικαιολογούσαν κάτι τέτοιο. Συμβάλλει βέβαια σε αυτό και η κωμικοτραγική ερμηνεία του Λι Μπιούν Χουν, τον οποίο οι θαυμαστές της τηλεοπτικής σειράς «Squid Game» θα αναγνωρίσουν αμέσως και οι οπαδοί του Παρκ Τσαν Γουκ θα θυμούνται ως έναν από τους πρωταγωνιστές στο «Joint Security Area», πρώτη μεγάλη επιτυχία στην καριέρα του σκηνοθέτη.

Παιχνιδιάρικο και απαράμιλλα κατασκευασμένο, το «No Other Choice» δεν έχει ιδιαίτερο βάθος, ούτε μάλλον το ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Οι χαρακτήρες παραμένουν δυσδιάστατοι και η όποια κριτική περί ταξικών ανισοτήτων, αδυσώπητης καπιταλιστικής πραγματικότητας και απάνθρωπα ανταγωνιστικής ελεύθερης αγοράς αρκείται στο προφανές. Ο φοβερά επιδέξιος σκηνοθέτης περικυκλώνει, εντούτοις, τα πάντα με μια ζηλευτή βιρτουοζιτέ. Οι ρυθμοί του είναι καταιγιστικοί, η καλαισθησία του εκθαμβωτική, η φαντασία του στο πού τοποθετεί κάθε φορά την κάμερα δεν σταματά να εντυπωσιάζει. Και η ταινία του προχωρά καλπάζοντας με ολοένα και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση προς ένα πικρά ειρωνικό φινάλε, πλήρως συνυφασμένο με τη σημερινή εργασιακή πραγματικότητα, που υπενθυμίζει τη ματαιότητα των πάντων σε ένα κόσμο για τον οποίο δεν αποφασίζουμε εν τέλει εμείς.  

Το cinemagazine.gr ταξιδεύει στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας με την Aegean Airlines.