Κάννες 2025: Το «Resurrection» του Μπι Γκαν είναι ένα εκστατικό, παραληρηματικό όνειρο αφιερωμένο στο ίδιο το σινεμά - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
19:38
24/5

Κάννες 2025: Το «Resurrection» του Μπι Γκαν είναι ένα εκστατικό, παραληρηματικό όνειρο αφιερωμένο στο ίδιο το σινεμά

Με μια επικών διαστάσεων σινεφίλ φαντασμαγορία, ο Κινέζος σκηνοθέτης του «Long Day's Journey Into Night» διεκδικεί ένα από τα μεγάλα βραβεία του φετινού Φεστιβάλ Καννών.

Από τον Θανάση Πατσαβό

Αν δεχτούμε ότι κάθε χρονιά το Φεστιβάλ Καννών επιφυλάσσει συνήθως στο διαγωνιστικό τμήμα του μια κινηματογραφική «τρέλα» προορισμένη να διχάσει κοινό και κριτικούς, η θέση αυτή ανήκει φέτος δικαιωματικά στο «Resurrection» του Μπι Γκαν, ένα μεγαλειώδες κινηματογραφικό επίτευγμα που μας καλεί να αφήσουμε τις προσδοκίες μας έξω από τη σκοτεινή αίθουσα και να αφεθούμε σε ένα πυρετικό όνειρο-αναδρομή στην ιστορία του σινεμά.

Το όποιο συμβατικό σεναριακό νήμα συνδέει τα όσα θα ακολουθήσουν περιγράφεται συνοπτικά, και όχι χωρίς κάποια ειρωνεία, στην αρχή του φιλμ, με μεσότιτλους που θα περίμενε κανείς σε μια βωβή ταινία: Η ανθρωπότητα έχει ανακαλύψει το μυστικό της μακροβιότητας στην παρεμπόδιση των ονείρων – λίγοι μονάχα «επαναστάτες» (που ονομάζονται Fantasmers) αρνούνται πεισματικά να τα εγκαταλείψουν, επιλέγοντας μια σύντομη αλλά συναρπαστική ζωή, και διαταράσσοντας τη ροή της ιστορίας. Και γι’ αυτό βρίσκονται υπό διωγμό από τους Big Others, ανθρώπους με το χάρισμα να ξεχωρίζουν την ψευδαίσθηση από την πραγματικότητα, κι επιφορτισμένους με την αποστολή να αποτραβήξουν τους Fantasmers από τον φαντασιακό τους κόσμο.

Όσο εκκεντρική κι αν ακούγεται από μόνη της η παραπάνω σύλληψη επιστημονικής φαντασίας, δεν είναι παρά η αφορμή για να ακολουθήσουμε έναν τέτοιο Fantasmer σε μια παροξυσμική διαδρομή στο χώρο και στο χρόνο, μέσα από πέντε διαφορετικά επεισόδια (αμυδρά εμπνευσμένα από μια διαφορετική αίσθηση κάθε φορά) που δεν μοιάζουν να έχουν σχεδόν τίποτα κοινό πέρα από την παρουσία εκείνου και των κυνηγών του, που μεταλλάσσονται κάθε φορά, όπως και η ίδια η ταινία, η οποία μεταπηδά ευρηματικά από εποχή σε εποχή κι από το ένα κινηματογραφικό είδος στο άλλο.

Ένα μεγαλειώδες κινηματογραφικό επίτευγμα που μας καλεί να αφήσουμε τις προσδοκίες μας έξω από τη σκοτεινή αίθουσα

 

Αυτό που συνδέει τα πάντα είναι η πρό(σ)κληση που μας απευθύνει με θράσος ο Γκαν να παραδοθούμε άνευ όρων στην ικανότητα του κινηματογράφου να μας βυθίζει σε φανταστικούς κόσμους, εξυμνώντας τη δύναμη της εικόνας και της αφήγησης ως υλικό των ανθρώπινων ονείρων, την ίδια στιγμή που αποπειράται να την αποδομήσει. Και το κάνει με κυριολεκτικά ανεξάντλητη έμπνευση, απαράμιλλη αισθητική, αξιοθαύμαστη τεχνογνωσία και αναρίθμητες σινεφιλικές αναφορές: από το εξπρεσιονιστικό σύμπαν του πρώτου επεισοδίου, που μοιάζει βγαλμένο από τα παραισθησιογόνα σκηνικά του «Εργαστηρίου του Δρ. Καλιγκάρι», στον μονοχρωματικό νουάρ-κατασκοπικό κόσμο του δεύτερου, που κορυφώνεται σε μια εκρηκτική μονομαχία ανάμεσα σε καθρέφτες, εμπνευσμένη από την «Κυρία από τη Σαγκάη» του Όρσον Ουέλς, κι από τη λουσμένη σε χιονονιφάδες βουδιστική παραβολή της τρίτης πράξης στο ρεσιτάλ χαρτοπαικτικής εξαπάτησης αλά Ζαν-Πιερ Μελβίλ της τέταρτης. Το εικονοκλαστικό αυτό παραλήρημα κλιμακώνεται στο αναμενόμενο μονοπλάνο-σήμα κατατεθέν του Μπι Γκαν («Kaili Blues», «Long Day's Journey Into Night») που διαρκεί όσο και τα 40 φρενιτιώδη λεπτά

της τελευταίας πράξης: ένα λουσμένο σε κόκκινες αποχρώσεις βαμπιρικό ρομάντσο που εκτυλίσσεται παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1999 και θα μπορούσε να το έχει σκηνοθετήσει ο Γουόνγκ Καρ-Γουάι υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών. Μοιραία για ένα τόσο λαβυρινθώδες οικοδόμημα με την απονενοημένη φιλοδοξία να χωρέσει μέσα του έναν ολόκληρο αιώνα σινεμά, το «Resurrection» θα παραμείνει απροσπέλαστο για μια μερίδα κοινού που θα αποπειραθεί να το αποκρυπτογραφήσει με τους όρους και τη λογική μια συμβατικής ταινίας. Για τους υπόλοιπους το «Resurrection» θα αποτελέσει μια θαυμαστή υπενθύμιση ότι η τέχνη μπορεί ακόμα να δοκιμάζει τα όριά της.

Διαβάστε επίσης:
Κάννες 2025: Ένα μεσημέρι με τον Πολ Μέσκαλ
Κάννες 2025: Με το «It Was Just an Accident», ο Τζαφάρ Παναχί δίνει άφεση αμαρτιών στους δυνάστες του και γίνεται φαβορί για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα

Κάννες 2025: Το «Young Mothers» είναι ολόκληροι οι Νταρντέν σε μιάμιση ώρα
Κάννες 2025: Ένα ημερολόγιο στοιχειώνει το καλοκαίρι στο «Romeria» της Κάρλα Σιμόν
Κάννες 2025: Τα όρια μεταξύ ζωής και τέχνης μπλέκουν αξεδιάλυτα στο «Sentimental Value» του Γιοακίμ Τρίερ
Κάννες 2025: Το «Fuori» του Μάριο Μαρτόνε είναι μια γλυκιά παράφωνη ωδή στη γυναικεία φιλία
Κάννες 2025: Ο Πολ Μέσκαλ και ο Τζος Ο' Κόνορ ραγίζουν καρδιές με το «The History of Sound»
Κάννες 2025: Το «Alpha» της Ζουλιά Ντικουρνό είναι μια ασυνάρτητη αλληγορία σωματικού τρόμου

Κάννες 2025: Το «Nouvelle Vague» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ είναι μια γενναιόδωρη δόση σινεφιλικής νοσταλγίας
Κάννες 2025: Το «The Secret Agent» είναι μάλλον η καλύτερη ταινία των φετινών Καννών και σίγουρα μια από τις κορυφαίες της χρονιάς
Κάννες 2025: Ο Γουές Άντερσον ξεδιπλώνει το «Φοινικικό Σχέδιο» καθώς βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στη μανιέρα
Κάννες 2025: Το τέλος της αθωότητας έρχεται γλυκά στο πανέμορφο «Renoir» της Τσι Χαγιακάουα
Κάννες 2025: Στο «Die, My Love» της Λιν Ράμσεϊ μια γυναίκα εξομολογείται
Κάννες 2025: Με το «The Chronology of Water» η Κρίστεν Στιούαρτ πραγματοποιεί μια σκηνοθετική βουτιά στα βαθιά

Κάννες 2025: To «Sirat» του Όλιβερ Λάσε είναι μία τέκνο έκρηξη στα θεμέλια του επίσημου διαγωνιστικού
Κάννες 2025: Στο «Eddington», ο Άρι Άστερ σκιαγραφεί ένα χαοτικό, παρανοϊκό πορτρέτο της επί Covid Αμερικής
Κάννες 2025: Ο Ντομινίκ Μολ ανοίγει την «Υπόθεση 137»
Κάννες 2025: Στο «Two Prosecutors» ο Σεργκέι Λοζνίτσα ξυπνά έναν καφκικό απολυταρχικό εφιάλτη
Κάννες 2025: Το «Sound of Falling» εκκινεί εκκωφαντικά το επίσημο διαγωνιστικό
«Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη!»: Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εναντιώνεται στον Τραμπ και ξεσηκώνει τις Κάννες
Φεστιβάλ Καννών! Όλες οι ταινίες που έχουν κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα

Νταρντέν, Ντικουρνό, Άντερσον και Άστερ για Χρυσό Φοίνικα: Το επίσημο πρόγραμμα του 78ου Φεστιβάλ Καννών
Κάννες 2025: Το πρόγραμμα της Εβδομάδας Κριτικής του Φεστιβάλ των Καννών
Κάννες 2025: Το πρόγραμμα του Δεκαπενθημέρου των Σκηνοθετών
Ζιλιέτ Μπινός for President: Το Jury των φετινών Καννών εντυπωσιάζει
Τιμητικός Φοίνικας για τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στις επικείμενες Κάννες
Η Νικόλ Κίντμαν θα βραβευτεί στο επερχόμενο Φεστιβάλ Καννών
Κάννες 2025: Πόστερ-φόρος τιμής στο «Ένας Άνδρας και Μια Γυναίκα»
Το ελληνικής συμπαραγωγής «The Exploding Girl VR» στο Διαγωνιστικό τμήμα Immersive

Το cinemagazine ταξιδεύει στο 78ο Φεστιβάλ Καννών με την ευγενική υποστήριξη της AEGEAN.