Πρόσφατα στο Λος Άντζελες, σε ένα ειδικό συμπόσιο της Universal προς τιμήν του, έδειξε και μια σκηνή από την ταινία που έρχεται το επόμενο καλοκαίρι.
Στα μισά των 78 του ο Στίβεν Σπίλμπεργκ δεν σκοπεύει να αποσυρθεί ποτέ, «κάνω πολλές ταινίες» λέει. Και το είπε σε μια εκδήλωση που έστησε η Universal για χάρη του, ονοματίζοντας έναν υπερσύγχρονο χώρο προβολών - τι άλλο; - «Στίβεν Σπίλμπεργκ». Αν δεν υπήρχε αυτός η Universal (όπως και η Paramοunt) θα ήταν ένα πολύ-πολύ φτωχότερο στούντιο. Αν μη τι άλλο υπάρχει ευγνωμοσύνη. Το πόσο καλές είναι κιόλας δε οι ταινίες που έχει κάνει για λογαριασμό της, είναι το πραγματικά ανεκτίμητο.
Σε μια άλλη συνέντευξη (στο Hollywood Reporter) ο Στίβεν είπε ότι σκοπεύει να κάνει και ένα Γουέστερν, «κάτι που μου έχει ξεφύγει όλες αυτές τις δεκαετίες». Πολύ θα θέλαμε να κάνει ένα, πολύ θα θέλαμε να το είχε κάνει ήδη.
Ένας δημιουργός με αυτό το βιογραφικό, πάνω από μισό αιώνα παραγωγής μεγάλου μήκους, τέτοιους πυλώνες εντός της και ένα σερί που πραγματικά δεν έχει αδύναμο κρίκο (άλλο που ο καθένας θα πεταχτεί να πει ποια δεν του άρεσε) αποτελεί κεφάλαιο πραγματικό μιας φθίνουσας, αν όχι εκπεσούσας, βιομηχανίας και αν μη τι άλλο μια κατά το δυνατόν εγγύηση της παρουσίας του δίνει μια νότα αισιοδοξίας. Ότι καλό αμερικανικό σινεμά θα συνεχίσει να υπάρχει.
Το 2026 περιμένουμε το «event film» που θα κάνει για λογαριασμό της Universal και ακούγεται έντονα ότι θα έχει θέμα επιστημονικής φαντασίας και θα είναι μια τρόπον τινά επιστροφή του στην εποχή των «Στενών Επαφών» και του «Εξωγήινου». Αμφιβάλλεις κατά πόσον είναι εφικτό κάτι τέτοιο, ο χρόνος και όσα έχουν μεσολαβήσει είναι ανελέητα, αλλά η «βερσιόν 2026» εκείνης της λογικής κάνει αυτομάτως το 2026 μια χρονιά να περιμένεις.