Και οι νεότερες προσθήκες στο καστ ακούν στα ονόματα των Κένεθ Μπράνα και Λίλι Γκλάντστοουν.
Μια σχετική απορία παραμένει. Γιατί ένας μαύρος σταρ, ο οποίος μετά το «Sinners» εγκαθιδρύεται και μπορεί να κάνει ό,τι θελει, διαλέγει ένα ριμέικ και μάλιστα μιας διάσημης μεν αλλά (λευκότατα) αβαρούς δημιουργίας των '60ς που στο κάτω-κάτω δεν έβαλε και ποτέ φωτιά στο box office; Φοβάμαι ότι μια απάντηση ίσως δεν μας αρέσει καθόλου.
Όποια και να είναι η απάντηση αυτή, το σχέδιο έχει πάρει μπροστά, μαρσάρει από τούτη την εβδομάδα στο Λονδίνο εκκινώντας γυρίσματα και έχει όλα τα φόντα να συμπληρώσει τον κύκλο που φαίνεται να κάνει η ταινία περίπου ανά 30 χρόνια. 1968 η ταινία του Τζούισον (με ΜακΚούιν και Ντάναγουεϊ), 1999 αυτή του ΜακΤίρναν (με Μπρόσναν και Ρούσο), 5 Μαρτίου του 2027 αυτή του Τζόρνταν με τον ίδιο και την Τέιλορ Ράσελ. Ο... Κριντ και ο Ελάιτζα/Ελίας θα παράγει κιόλας αφήνοντας ισχυρό στίγμα στην υπόθεση.
Γιατί μένει στην ιστορία η «Υπόθεση Τόμας Κράουν»; Γιατί το στυλ και το σεξ απίλ του έτρεχε απ' τα μπατζάκια, γιατί...«The Windiills of Your Mind» δεν είναι απλώς τραγούδι είναι κατάσταση του νου, γιατί ΜακΚούιν και Ντάναγουεϊ ράγισαν φακούς, έκαψαν φιλμ, μεταμόρφωσαν το σκάκι και σφράγισαν μια γενιά, γιατί, ας το πούμε ευγενικά, κάποτε το Χόλιγουντ μπορούσε να κάνει την αυταρέσκειά του γοητευτική κι αξιομίμητη. Η ταινία, αν είσαι από τους αγενείς ανατόμους, δεν αντέχει σε κριτική. Αν όμως τα παίρνεις όπως έρχονται, nice 'n easy, είναι ένα εκθαμβωτικό σινε-έδεσμα που χρειάζεται μια μεγάλη τέχνη για να παρασκευάσεις.
O Ντρου Πιρς το γράφει, υπό την γλυκιά εποπτεία του 94χρονου Άλαν Τράστμαν που είχε γράψει την πρώτη ταινία και είναι και εδώ εκτελεστικός παραγωγός. Πραγματικά θα είναι ενδιαφέρον πώς θα δουλέψει αυτό, όχι στα ταμεία, όπου πρέπει να περιμένουμε μια καλή τύχη, αλλά γενικότερα στην...μετάφραση. Με το καλό, είθε να μην κακοποιηθεί το τραγούδι στην μετάπλαση, στην ταινία του 1999 έπεσε στα γνωστικά χέρια του Sting.