Ετοιμαστείτε! Έρχονται οι «Thundercats» στο σινεμά

Έκαναν την εμφάνισή τους το 1985 και για τέσσερα χρόνια αφηγήθηκαν τις περιπέτειας μιας ομάδας ανθρωποειδών με αιλουροειδή χαρακτηριστικά που ήρθαν από τον πλανήτη της Θαντέρα. Λίγα χρόνια για να προλάβουν να ορίσουν την τότε γενιά. Κι όμως.

Βασισμένοι σε σκίτσα της ιαπωνικής Pacific Animation Corporation, προκάτοχο των πολυλάλητων Στούντιο Ghibli, οι Thundercats αγοράστηκαν από την Warner το 1988 και με 130 επεισόδια πορεύτηκαν αφήνοντας μέχρι και σήμερα μια δυνατή φήμη να τους ακολουθεί.

Η ιστορία ήθελε αυτά τα ανθρωποειδή να βρίσκουν καταφύγιο στην Τρίτη Γη όταν καταστρέφεται ο πλανήτης τους, η Θαντέρα. Εκεί θα τους ακολουθήσουν τα Μεταλλάγματα, οι εχθροί τους από τον πλανήτη Πλάνταρ για να τους πολεμήσουν ώστε να μην κυριαρχήσουν στο νέο τους ξεκίνημα. 

Αν και η Warner συζητά το σχέδιο να μεταφερθούν στο σινεμά ήδη από το 2007, φαίνεται πως τώρα βρήκε τον σκηνοθέτη του στο πρόσωπο του Άνταμ Γουίνγκαρντ («Godzilla vs. Kong») και κατά πως φαίνεται είναι ο πλέον κατάλληλος, καθώς δηλώνει πως «δεν υπάρχει κανείς στον πλανήτη που να γνωρίζει περισσότερα για τους Thundercats από εκείνον».

Ο ίδιος υποστηρίζει πως όσο ήταν ακόμα στο Λύκειο, έγραψε χειρόγραφα ένα σενάριο 270 σελίδων για μια υποτιθέμενη ταινία και να εντυπωσιάσει τους συμμαθητές τους, αποκαλώντας το «όνειρο ζωής» να καταφέρει κάποια στιγμή να εμπλακεί σε έναν αντίστοιχο project.

«Άκουσα για ένα σενάριο που βρισκόταν εκεί έξω για μια ταινία «Thundercats» από τους παραγωγούς μου στο «Death Note» και τους ζήτησα ευθέως να το ξαναγράψω μαζί με τον Σάιμον Μπάρετ. Είναι τεράστιο το πάθος μου. […] Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, βλέπω την ευκαιρία να φτιάξω ένα καινούργιο είδος επιστημονικής φαντασίας, που όμοιό του οι θεατές δεν έχουν ξαναδει. Έχει μια τεράστια μυθολογία όλο αυτό, οι χαρακτήρες, τα χρώματα είναι υπέροχα και θα ήθελα να κάνω μια ταινία που να σε γυρίζει πίσω στην αισθητική της δεκαετίας του ’80 . Δεν θέλω να τους επανεφεύρω, θέλω να τους κοιτάξω όπως είναι, κι ούτε θα ήθελα ακριβώς να τους ζωντανέψω όπως για παράδειγμα στο "Cats", θέλοντας να φέρει ένα υβρίδιο κινουμένων σχεδίων και CGI.

Αν κάθε ταινία είχε τέτοιο μεράκι, χαρά και έμπνευση από την πολύ αρχή, τότε τι θα μπορούσε να πάει στραβά;