Κάννες 2025: Στο «Two Prosecutors» ο Σεργκέι Λοζνίτσα ξυπνά έναν καφκικό απολυταρχικό εφιάλτη
Ένας απ' τους μεγαλύτερους ντοκιμαντερίστες της εποχής μας επιστρέφει στη μυθοπλασία με ένα μετρημένο πολιτικό δράμα εποχής.
Ένας κρατούμενος αναλαμβάνει να κάψει τα γράμματα που έστελναν στον Στάλιν οι φυλακισμένοι του σοβιετικού καθεστώτος ζητώντας του χάρη. Σε ένα από αυτά μαθαίνουμε για την άφιξη του πρώτου «κατήγορου», ενός εισαγγελέα που φτάνει στην φυλακή για να ακούσει και να αξιολογήσει τη μαρτυρία ενός κρατουμένου που υπόσχεται κάποιες πληροφορίες.
Κάπως έτσι ξεκινά ο καφκικός εφιάλτης ενός ιδεαλιστή που έρχεται αντιμέτωπος με τη γραφειοκρατία και τις μεθόδους του κράτους που υπηρετεί. Με τη δράση τοποθετημένη στα χρόνια της παντοδυναμίας του Ιωσήφ Στάλιν, ο Λοζνίτσα στηλιτεύει πρακτικές και καταστάσεις, υπογραμμίζοντας τα δεινά της απολυταρχίας, ενός καθεστώτος δηλαδή που δεν θα διστάσει να φιμώσει ή και να εξαφανίσει κάθε αντιφρονούντα απλά και μόνο στην υποψία. Ηλίου φαεινότερο πως ο Λοζνίτσα κοιτάζει από απόσταση τις καρέκλες σε αμφότερες τις μεγάλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Ο ίδιος στην εισήγησή του για την ταινία σημειώνει πως το μήνυμά του μπορεί να στοχεύσει μέσα από τις ίδιες συχνότητες και άλλες χώρες της Δύσης.
Ο Ουκρανός δημιουργός επιστρέφει στη μυθοπλασία με ένα μινιμαλιστικό δράμα, θεατρικών σχεδόν απολήξεων, σκηνοθετημένο με τη αποστασιοποίηση του ανθρώπου που ξέρει πως ότι και να πει θα έχει δίκιο. Μια ταινία που μοιάζει να έγινε με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια, αντικαθιστώντας τη δραματουργία με άτεγκτα προσωπεία και μια ιδιάζουσα σκηνογραφία η οποία ενδιαφέρεται περισσότερο για τις γραμμές των κελιών και τους όγκους του κάδρου, παρά για ζωντανούς οργανισμούς. Δεν πρόκειται για μεγάλο σινεμά, αλλά για μια ψυχρή πολιτική παρέμβαση, που δεν φέρει τίποτα το εναλλακτικό, τίποτα το ενδιαφέρον πέραν του αναμενόμενου.
Αν ωστόσο υπάρχει κάπου προβληματισμός δεν έχει να κάνει τόσο με την ταινία, όσο με το τι δουλειά έχει αυτό το συνετό πολιτικό δράμα, που κινηματογραφικά δεν έχει παρά ελάχιστα να προσφέρει, σε μια επιλογή όπως αυτή των Καννών. Αν μείνουμε στα της ταινίας πέρα από το αίσθημα μιας καλοζυγισμένης αισθητικά και ηθικά ιλαροτραγωδίας, το περιεχόμενο αφορά αποκλειστικά όσους αντέχουν ακόμη ένα κινηματογραφικό μάθημα ιστορίας. Μιας ιστορίας που όσο η εξουσία κι η ολιγαρχία συγκλίνουν στον να γίνουν ταυτόσημα, θα επαναλαμβάνεται νομοτελειακά.
Διαβάστε επίσης:
Κάννες 2025: Το «Sound of Falling» εκκινεί εκκωφαντικά το επίσημο διαγωνιστικό
«Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη!»: Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εναντιώνεται στον Τραμπ και ξεσηκώνει τις Κάννες
Φεστιβάλ Καννών! Όλες οι ταινίες που έχουν κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα
Νταρντέν, Ντικουρνό, Άντερσον και Άστερ για Χρυσό Φοίνικα: Το επίσημο πρόγραμμα του 78ου Φεστιβάλ Καννών
Κάννες 2025: Το πρόγραμμα της Εβδομάδας Κριτικής του Φεστιβάλ των Καννών
Κάννες 2025: Το πρόγραμμα του Δεκαπενθημέρου των Σκηνοθετών
Ζιλιέτ Μπινός for President: Το Jury των φετινών Καννών εντυπωσιάζει
Τιμητικός Φοίνικας για τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στις επικείμενες Κάννες
Η Νικόλ Κίντμαν θα βραβευτεί στο επερχόμενο Φεστιβάλ Καννών
Κάννες 2025: Πόστερ-φόρος τιμής στο «Ένας Άνδρας και Μια Γυναίκα»
Το ελληνικής συμπαραγωγής «The Exploding Girl VR» στο Διαγωνιστικό τμήμα Immersive
Το cinemagazine ταξιδεύει στο 78ο Φεστιβάλ Καννών με την ευγενική υποστήριξη της AEGEAN.