20:41
6/9

Βενετία 2025: Ο Χρυσός Λέων στον Τζιμ Τζάρμους, η καρδιά της επιτροπής στην «Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ»!

Αυτή ήταν η 82^η Μόστρα, λουσάτη και επεισοδιακή, κινηματογραφική και πολιτική (αν αυτά τα δύο είναι ξεχωριστά αντικείμενα), αναπόφευκτα γεμάτη συζητήσεις, αντεγκλήσεις, απογοητεύσεις και ιστορικές στιγμές.

Πέρυσι ήταν μια σαφώς πιο ήρεμη χρονιά, παρότι οι πολεμικοί σκοτωμοί λίγο βορειότερα κρατούσαν καλά, όπως συμβαίνει ακόμα. Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ πήρε τον Χρυσό Λέοντα με το «The Room Next Door», ο Μπρέιντι Κόρμπετ πήρε την Σκηνοθεσία με τον «Brutalist» (που έφτασε τρις και στην οσκαρική επιτυχία), ενώ η Νικόλ Κίντμαν πήρε το Volpi Ερμηνείας.

Φέτος ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά, για κάποιες ταινίες περισσότερα πριν προβληθούν παρά αφ’ ότου. Ο ντελ Τόρο με το «Φρανκενστάιν», o Μπάουμπακ με το «Jay Kelly», η Μπίγκελοου με το «A House of Dynamite», o Τζάρμους με το «Father Mother Sister Brother», ο Υorgos βέβαια με την «Bουγονία», o Παρκ Τσαν-γουκ ακόμα πιο βέβαια με το «No Other Choice», ο Μπένι Σαφντί με το «The Smashing Machine».

Που πήγε η κουβέντα; Για πολλούς στο «The Voice of Hind Rajab» (εδώ η κριτική του Λουκά Κατσίκα), το οποίο κατέκτησε και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, της ταινίας της Καουτέρ Μπεν Χανιά που θέτει ερωτήματα που για πολλούς ενοποιούν την πολιτική στάση με την καλλιτεχνική αξία. Κάποιοι είπαν ότι ήταν άδικη η συμπερίληψη της ταινίας στο Διαγωνιστικό, καθώς συνιστά μιας μορφής εκβιασμό στην Επιτροπή, άλλοι ότι αυτή είναι η πεμπτουσία της στάσης στην σωστή μεριά της Ιστορίας ενός Φεστιβάλ. Οι φήμες περί ρήγματος στην Επιτροπή δίνουν και παίρνουν, όμως αυτά ανήκουν σε μια άλλη κουβέντα. Αλεξάντερ Πέιν (Πρόεδρος) Φερνάντα Τόρες, Μοχάμαντ Ρασούλοφ, Στεφάν Μπριζέ, Μάουρα Ντελπέρο, Κριστιάν Μουνγκίου και Ζάο Τάο (Μέλη) δεν πρέπει να πέρασαν αγαστά, δεν θα ήταν και τόσο εύκολο εξαρχής εδώ που τα λέμε.

O νικητής της Σκηνοθεσίας, Μπένι Σαφντί, αφού περιέγραψε την θέση του ως βραβευθέντος «ονειρική», αποκάλεσε το έργο του σαν μια άσκηση στην «ριζοσπαστική συμπάθεια» και είναι αυτού του είδους η συμπόνια που είναι σήμερα σημαντικότερη από ποτέ.

O Τζιμ Τζάρμους, ο μεγάλος Τζιμ της σινε-καρδιάς μας, είναι ο (μάλλον ανέλπιστος) θριαμβευτής, αν και ίσως είναι η προεδρική παρουσία Πέιν που ίσως μάθουμε τις επόμενες μέρες ότι διαδραμάτισε έναν ρόλο σε αυτό. Την Δευτέρα περισσότερα, και του χρόνου σε έναν κόσμο μια στάλα καλύτερο.

Τα βραβεία:

ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ

Χρυσός Λέων Καλύτερης Ταινίας

“Father Mother Sister Brother,” Jim Jarmusch

Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής

“The Voice of Hind Rajab,” Kaouther Ben Hania

Αργυρός Λέων Καλύτερης Σκηνοθεσίας

Benny Safdie, “The Smashing Machine”

Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής

“Below the Clouds,” Gianfranco Rossi

Καλύτερο Σενάριο

Valérie Donzelli and Gilles Marchand, “À pied d’œuvre” (“At Work”)

Βραβείο Volpi Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας

Xin Zhilei, “The Sun Rises on Us All”

Βραβείο Volpi Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας

Toni Servillo, “La Grazia”

Βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι Καλύτερου Νέου Ηθοποιού

Luna Welder, “Silent Friend”
 

ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Καλύτερη Ταινία

“En el camino” (“On the Road),” David Pablos

Καλύτερη Σκηνοθεσία

Anuparna Roy, “Songs of Forgotten Trees”

Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής

“Harà Watan” (“Lost Land”), Akio Fujimoto

Γυναικεία Ερμηνεία

Benedetta Porcaroli, “Il Rapimento di Arabella” (“The Kidnapping of Arabella”)

Ανδρική Ερμηνεία

Giacomo Covi, “Un Anno di Scuola” (“A Year of School”)

Καλύτερο Σενάριο

“Hiedra” (“The Ivy”), Ana Cristina Barragán

Μικρού Μήκους

“Without Kelly” Lovisa Sirén
 

Βραβείο Κοινού

“Calle Malaga” Maryam Touzani

Βραβείο Λουίτζι Ντε Λαουρέντις Καλύτερης Πρώτης Ταινίας

“Short Summer” Nastia Korkia