Δεν κάνει ταινίες συχνά, αλλά όταν τις παραδίδει είναι κάμποσοι που στέκονται και κρατούν σημειώσεις.
Όταν ξεκίνησε εκεί στην αυγή της δεκαετίας του '80, φορτωμένος και το προσωνύμιο του «τρομερού παιδιού», έμοιαζε ότι οι ταινίες θα έρχονταν βροχηδόν. Σε επτα χρόνια (1984-1991) είχε κάνει τρεις. Όμως στα επόμενα 34 έχει παραδώσει άλλες...τρεις, οπότε (εδώ και καιρούς) είνα σαφές ότι ο Καράξ παραδίδει μεγάλου μήκους μόνο όταν του είναι καλλιτεχνικά απαραίτητο. Τουλάχιστον υπάρχουν περιοδικές μικρού μήκους, όπως τούτο, το οποίο και απολαύσαμε σχετικά πρόσφατα.
Η επόμενή του ταινία δεν είναι, μάλλον, αυτή που έχει ακουστεί με Άνταμ Ντράιβερ και Λεά Σεντού, ενδέχεται όμως να είναι κάτι πιο δοκιμιακό στο στυλ του «Δεν Είμαι Εγώ» του 2024. Άγνωστος τίτλος, πλοκή, ή και οποιαδήποτε λεπτομέρεια εδώ που τα λέμε, το πράγμα οδεύει μάλλον προς μια χαμηλού προφίλ πρεμιέρα, η οποία και θα αποτελέσει επιτυχία της Μπερλινάλε που ανοίγει τον ευρωπαϊκό φεστιβαλικό χορό του 2026.
Το περιμένουμε.









