Ο τρεις φορές υποψήφιος Άγγλος σκηνοθέτης, μίλησε περί πολιτισμικής οικειοποίησης για την ταινία που του χάρισε το μοναδικό του Όσκαρ.
Ο Ντάνι Μπόιλ είναι και πάλι στην επικαιρότητα λόγω του «28 Χρόνια Μετά», οπότε και τον ρωτούν περί παντός επιστητού της δουλειάς του. Τώρα, σε συνέντευξη στον Guardian, είπε ότι η ταινία του 2008 «κουβαλά το βάρος της πολιτισμικής οικειοποίησης και σήμερα δεν θα μπορούσε να στηριχθεί οικονομικά με αυτόν σκηνοθέτη». «Και καλώς», συνέχισε ο Άγγλος, «πρέπει να σκεφτούμε πάνω σε αυτό. Πρέπει να δούμε τις αποσκευές του πολιτισμού του καθενός και να να στοχαστούμε πάνω στο ίχνος που αφήνουμε στον κόσμο. Είμαι υπερήφανος για το έργο αλλά δεν θα το έκανα σήμερα ποτέ. Ακόμα και αν ήμουν παραγωγός του, θα έψαχνα έναν νεαρό Ινδό κινηματογραφιστή να το γυρίσει»
Το καλύτερο παιδί (κι αφεντικό) ο Ντάνι ο Μπόιλ.
Βέβαια έχει κάνει μια από τις χειρότερες ταινίες που πήραν... «Καλύτερη Ταινία» ποτέ (το IndieWire την έχει βέβαια στο 85 από τις 97 - άλλοι βλέποντάς τα μια γρήγορη θα έλεγαν ότι είναι η χειρότερη - φαντάσου με τα 2020ς σε πλήρη άνθιση....), αλλά μια χαρά, «υπερήφανος» κι αυτός. «Στον καιρό του ήταν ριζοσπαστικό», λέει και δεν κοκκινίζει - αν και μάλλον (ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε) το εννοεί επειδή πήγαν εκεί λίγοι Άγγλοι και έβαλαν πολλούς Ινδούς να δουλέψουν στο πλατώ και την παραγωγή. Χμμμ.
Πάντως, μια χαρά, υπερηφάνεια, η ταινία κόντεψε τα 400 εκατομμύρια από 14 μπάτζετ, έφτιαξε καριέρα στον Ντεβ Πατέλ, πήρε και 8 Όσκαρ, θα είναι και πολλοί που θα το λάτρεψαν και τώρα θα βρίζουν στα σχόλια.
Εδώ η συνέντευξη του δημιουργού στην βρετανική εφημερίδα.