«Ποτέ δεν σκόπευα να αποσυρθώ»: Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις μας τα γυρίζει (και είμαστε ευτυχείς γι' αυτό)

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις είναι και πάλι κοντά μας. Όχι ως άσωτος γιος, όχι σαν μπάντα που μας αρέσει να κοροιδεύουμε γιατί εξακολοθεί να κάνει τη δουλειά της, όχι σαν κάποιος που (ακόμα) δεν έχουμε προλάβει με το σαθρό σοσιομιντιακό μας ραβδί να ευτελίσουμε (στα μάτια μας). Σαν ένας πάντα ήρεμος και φοβερά προσηλωμένος τύπος που περιμένοντας την συνέντευξή του στο Rolling Stone (διαδικασία που θεωρεί το «μεγάλο αστείο του Θεού σε βάρος του») εξετάζει τα...έπιπλα του χώρου με το βλέμμα ενός επιπλοποιού, ενός που του αρέσει η χειροποίητη τέχνη. Τον ξέρουμε, τα παράτησε κάποτε για να γίνει τσαγκάρης, γνωστές είναι οι τάσεις του στο χειροποίητο και τις κατασκευές. Τον ξέρουμε γιατί έτσι είναι και οι ερμηνείες του.

Ντάνιελ και Ρόναν (ή Ρο, όπως τον λέει ο μπαμπάς) μίλησαν περί πολλών, κυρίως για την διαδικασία της παρασκευής του έργου, εμείς εδώ θα μείνουμε στα περί αποσύρσεως του 67χρονου ηθοποιού.

«Καλά θα έκανα τότε να είχα κρατήσει κλειστό το στόμα μου [γελάει]. Τώρα μοιάζει σαν μεγαλειώδης ανοησία να μιλάω γι' αυτό. Ποτέ δεν σκόπευα να αποσυρθώ, αλήθεια. Απλώς σταμάτησα αυτόν τον τύπο εργασίας, ώστε να κάνω κάποια άλλη δουλειά. Τώρα κατηγορούμαι ότι αποσύρθηκα δις. Ποτέ δεν θέλω να αποσυρθώ από τίποτα! [...] Κοιτάξτε είμαι ένας πολύ υπερήφανος άνθρωπος - και όχι με την καλή έννοια (γελάει). Σκέφτηκα ότι εάν τραβήξω μια γραμμή τότε η υπερηφάνεια δεν θα μου επέτρεπε να την υπερβώ. Γιατί ξέρω ότι θα έρθει κάποτε ο πειρασμός να το ξανακάνω. Οπότε αυτό που γίνεται τώρα ίσως μαρτυρά πως δεν είμαι και όσο περήφανος νομίζω ότι είμαι. Δεν ξέρω αν όλο αυτό βγάζει κάποιο νόημα, αλλά ας πω ότι θεωρώ σημαντικό να τονίσω πως η αγάπη μου για τη δουλειά καθαυτή δεν ελαττώθηκε ποτέ.»

Και τι άλλαξε λοιπόν αυτή τη φορά;

«Ο γιος μου. Όσο μεγάλώνω είναι όλο και δυσκολότερο στη δουλειά να βρω το σημείο που καίει ο κλίβανος. Αλλά δουλεύοντας με τον Ρο, ο κλίβανος άναψε, έτσι απλά. Και ήταν από την αρχή ως το τέλος καθαρή απόλαυση ο χρόνος που πέρασα μαζί του.»

Ευχαριστούμε τον γιο του, ευχαριστούμε που ο DDL είναι υγιής και στα πόδια του, ευχαριστούμε που αγαπάει τη δουλειά, ευχαριστούμε που ακόμα και οι φράσεις του («ο κλίβανος») μαρτυρούν αυτή την...Ηφαίστεια πλευρά του, της δουλειάς, της παρασκευής/κατασκευής. Γενικά, ευχαριστούμε.

* όλες οι φωτογραφίες είναι παρμένες από το Rolling Stone - η συνέντευξη εδώ.