Μερικές ιστορίες είναι πραγματικά απέθαντες, αν και υπάρχουν κάμποσες εκδοχές τους που δεν βλέπει κανείς. Εδώ, είναι ο Κέιλεμπ Λάντρι Τζόουνς στον κεντρικό ρόλο που θα πάρει μεγάλο βάρος πάνω του. Τα εξώδικα όμως θα πάνε στον Γάλλο.
Τουλάχιστον σε ότι αφορά τις επαναπροσεγγίσεις κλασικών λογοτεχνικών ηρώων του 19ου αιώνα, ο χολιγουντιανός χρόνος δεν αλλάζει. Μην πούμε ότι οι αναδρομές στο παρελθόν μοιάζουν ακόμα συχνότερες. 33 χρόνια πίσω ας πούμε είχαμε τον «Δράκουλα» του Κόπολα και 31 τον «Φράνκενσταϊν» του Μπράνα (και του Κόπολα), το 2024 είχαμε «Nosferatu» από τον Έγκερς και...φέτος, το 2025, θα έχουμε «Δράκουλα» από τον Μπεσόν ΚΑΙ τον «Φράνκενσταϊν» από τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Για να μην λογαριάσουμε και πόσα έχουν λάβει χώρα στο ενδιάμεσο. Βέβαια αν πάμε...33 χρόνια πριν από τον «Δράκουλα» του Κόπολα, μόνο την Hammer να έπιανες θα πιστοποιούσες έναν πραγματικό χαλασμό με τα «τέρατα», οπότε μην παραπονιόμαστε...
Τέλος πάντων ο δαιμονιώδης κι ακούραστος Γάλλος δεν το βάζει κάτω κι επεκτείνει ανηλεώς την φιλμογραφία του. Και λάτρης του να μην είσαι, που δεν βοηθά ο ίδιος κιόλας εδώ που τα λέμε, εκτιμάς την εργασιακή ηθική. Άσε που αν πηγαίνεις (σοβαρά) πίσω στον χρόνο με την πάρτη του δεν πρόκειται να τον κατηγορήσεις ποτέ. Τώρα λοιπόν θα παραδώσει «Δράκουλα», θα βάλει τον Κέιλεμπ («Dogman») Λάντρι Τζόουνς στα παμπάλαια υποδήματα, έχει και τον Κρίστοφ Βαλτζ για Βαν Χέλσινγκ (The Priest, εδώ) κι έχει και τον...Κόπολα κορώνα στο κεφάλι του. Δεν έχει βέβαια Βόιτσεκ Κιλάρ στην Μουσική (έχει, αν σας αρκεί πάντως, Ντάνι Έλφμαν!), δεν έχει Έικο Ισιόκα στα Κοστούμια, δεν έχει Μίκαελ Μπάλχαους στην Φωτογραφία.
Πράγματι βλέπεις το τρέιλερ και μοιάζει με φόρο τιμής στην ταινία του 1992. Όχι μόνο το σενάριο σαν επιλογή/παράταξη γεγονότων όπως διαφαίνεται στο τρέιλερ, αλλά και οι σκηνές, κάποιες φορές και η θέση της κάμερας τιμούν το «πρωτότυπο», το οποίο με την σειρά του ήταν ένας φόρος τιμής σε παλαιότερες ταινίες, αν και ο Κόπολα βέβαια άφησε ένα ανεξίτηλο mise en scene κι ένα στυλ μοναδικό στην παραγωγή εκείνη. Καλώς ή κακώς ο Μπεσόν, ένας αρχιερέας του «σινεμά της όψης», δεν φαίνεται να έχει παραδώσει μια προσωπική εκδοχή. Θα περιμένουμε φυσικά την ταινία. Εμείς, αντίθετα από τον περισσότερο κόσμο που αναμένεται να προσπεράσει, θα την δούμε.
Ο Μπεσόν, επίσης, γράφει και παράγει, με το έργο να έχει ημερομηνία για την Γαλλία (30 Ιουλίου), για τις ΗΠΑ...υπομονή, δεν υπάρχουν στοιχεία ακόμα.
Τρέιλερ: