11:34
24/7

Το ελληνικό πρόγραμμα του 10ου Beyond Borders Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου

Το Beyond Borders Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου (24-31 Αυγούστου 2025) αφιερώνει την 10^η επετειακή του έκδοση στο ελληνικό ντοκιμαντέρ με έμφαση στη σύγχρονη δημιουργία και παραγωγή. Το φεστιβάλ εστιάζει στην πορεία του ελληνικού ντοκιμαντέρ, ενός κινηματογραφικού είδους που αναμετράται με την πραγματικότητα, την καταγράφει, τη σχολιάζει και την αναδιαμορφώνει, αποτελώντας έτσι ένα είδος κινηματογραφικού αργαλειού, όπου το παρελθόν και το παρόν δένουν και δημιουργούν έναν αφηγηματικό καμβά που εκτείνεται στο μέλλον.

Στρατηγικός Εταίρος του Beyond Borders είναι η ΔΕΗ, η κορυφαία εταιρεία ενέργειας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη που στηρίζει ενεργά τις τέχνες και τον πολιτισμό. Ως αναπόσπαστο κομμάτι του κοινωνικού και οικονομικού ιστού της χώρας, η ΔΕΗ ενισχύει τον διάλογο με τον πολιτισμό και την τέχνη, υποστηρίζοντας όλους και όσα μας οδηγούν στο μέλλον, ένα μέλλον καλύτερο για όλους, όπου τον πρώτο λόγο έχει ο πολιτισμός.

Στο Κυρίως Διαγωνιστικό Τμήμα διαγωνίζονται 4 ελληνικές παραγωγές και στο μicro Διαγωνιστικό Τμήμα 3 ελληνικές παραγωγές. Πολύ σημαντικές ταινίες Ελλήνων δημιουργών που φώτισαν κρυμμένες πτυχές της κοινωνίας και της Ιστορίας θα δούμε και στο μη διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ, το Πανόραμα. Επίσης θα πραγματοποιηθεί Masterclass για το ελληνικό ντοκιμαντέρ από τον Άγγελο Κοβότσο, Πρόεδρο της Ένωσης Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, καθώς και ενημερωτική εκδήλωση σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Οπτικοακουστικών Μέσων και Δημιουργίας (ΕΚΚΟΜΕΔ) – Creative Greece, για το Πρόγραμμα Εξωστρέφειας Οπτικοακουστικού Τομέα, απευθυνόμενη στο κοινό και στους επαγγελματίες του χώρου, για την ενίσχυση της παρουσίας της ελληνικής οπτικοακουστικής δημιουργίας στην Ελλάδα και διεθνώς.

Δείτε παρακάτω αναλυτικές πληροφορίες για τις ελληνικές ταινίες στα διαγωνιστικά και μη τμήματα:

Κυρίως Διαγωνιστικό Τμήμα

Σχέδιο θανάτου για έναν σκύλο και έναν άνδρα, Χρήστος Καρακέπελης, Ελλάδα, 2024, 66'

Στη νάρκη των lockdowns, ένας απόκληρος σχεδιάζει –σαν άτρωτος υπερήρωας– μια επική απόδραση γι’ αυτόν και τον σκύλο του, από τον πιο θανατηφόρο ιό: την ίδια τη ζωή. Ένα περιπετειώδες ταξίδι θανάτου που θα οδηγήσει μαγικά και τους δυο από την τρώγλη τους ως τα άγρια βουνά και τη Νέα Υόρκη, από την ασφυκτική πραγματικότητα στην απόλυτη ελευθερία.

Ο Χρήστος Καρακέπελης γεννήθηκε το 1962. Εστιάζει σε ανθρώπους εξορισμένους από τη νόρμα, ακροβάτες της επισφάλειας. Συνεργάζεται μαζί τους επί σειρά ετών, σε μια αναζήτηση που υπερβαίνει την προσωπική τους ιστορία, καθώς λειτουργούν ως αρχετυπικές μορφές. Αυτή την περίοδο κινηματογραφεί το ντοκιμαντέρ Future Tenses, έναν διάλογο για τον αγώνα επιβίωσης ανάμεσα σε τρεις εργατικές κοινότητες (Ελλάδα, Τανζανία, Κίνα).

Σμιλεμένες ψυχές, Σταύρος Ψυλλάκης, Ελλάδα, 2025, 90’

Ο Julien Grivel (1943), Ελβετός οδοντίατρος, για 26 χρόνια (1972-1998) ερχόταν στην Αθήνα δύο φορές το χρόνο και φρόντιζε, δωρεάν, τα δόντια των χανσενικών (λεπρών) στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων «Η Αγία Βαρβάρα». Στο βιβλίο του ΕΛΛΑΔΑ η δική μου Ιθάκη γράφει: «Υιοθετώντας τη γλώσσα των Ελλήνων, υιοθέτησα ασυνείδητα και τη σκέψη τους… Ένα εσωτερικό ταξίδι που με βοήθησε να βλέπω τον κόσμο και τη ζωή διαφορετικά». Η φιλία του με τον πρώην χανσενικό Μανόλη Φουντουλάκη ήταν καταλυτική. «Ξέρεις φίλε, με αυτές τις δοκιμασίες βγαίνει όμορφα σμιλεμένη η ψυχή του ανθρώπου» του έλεγε.

Ο Σταύρος Ψυλλάκης, γεννημένος στα Χανιά το 1954, είναι σκηνοθέτης και παραγωγός ντοκιμαντέρ με επίκεντρο την ανθρώπινη ύπαρξη. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός (ΕΜΠ), σκηνοθεσία στην Αθήνα και ανθρωπολογικό ντοκιμαντέρ στο Παρίσι (Ateliers VARAN). Έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία όπως το 1ο Βραβείο της ΕΑΚ, τον Χρυσό Αλέξανδρο (2023) και το FIPRESCI (2025). Ιδρυτικό μέλος της ΕΑΚ και της ΕΕΝ, έχει σκηνοθετήσει πάνω από 40 ντοκιμαντέρ, με κορυφαία έργα όπως Άλλος Δρόμος Δεν Υπήρχε, ΜΕΤΑΞΑ και Σμιλεμένες Ψυχές.

Λο, Θανάσης Βασιλείου, Ελλάδα, 2025, 70’

Έναν χρόνο μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο σκηνοθέτης επιστρέφει στο άδειο διαμέρισμα της παιδικής του ηλικίας στην Αθήνα για να διαχειριστεί μια προβληματική κληρονομιά. Από τις γυμνές πλέον επιφάνειες του σπιτιού, αναδύονται θραύσματα αναμνήσεων της οικογένειάς του και η προσωπική ιστορία του μπλέκεται με το συλλογικό τραύμα της Χούντας.

Ο Θανάσης Βασιλείου γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1975 στην Αθήνα. Είναι Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος που ζει στο Πουατιέ της Γαλλίας. Από το 2022 εργάζεται στο αυτοβιογραφικό του ντοκιμαντέρ, Λω. Οι μικρού μήκους ταινίες του Ίχνη (2017) και Η τελευταία μας εβδομάδα (2016) έχουν παρουσιαστεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου, κερδίζοντας ειδικά βραβεία και υποψηφιότητες. Είναι επίσης Αναπληρωτής Καθηγητής Κινηματογραφικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πουατιέ, όπου διδάσκει θεωρία και πράξη κινηματογράφου.

Το βράδυ υποχωρεί, Τίμων Κουλμάσης, Ελλάδα-Γαλλία, 2024, 70’

Η ταινία αναφέρεται στη συναρπαστική πορεία δύο ιδιαίτερα σημαντικών καλλιτεχνών, του διάσημου Έλληνα γλύπτη Μέμου Μακρή (1913-1993) και της πολύπλευρης προσωπικότητας της Ζιζής Μακρή (1924-2014). Στη ζωή τους – ανάμεσα στην Αθήνα υπό γερμανική κατοχή, στο μεταπολεμικό Παρίσι με την πλούσια πολιτιστική κίνηση και την Βουδαπέστη κατά τον Ψυχρό Πόλεμο – η τέχνη κι η ιστορία του 20^ου αιώνα, οι ελπίδες κι οι απογοητεύσεις κι απ’ τις δύο πλευρές του «Σιδηρού Παραπετάσματος», συναντώνται και φωτίζονται οι πλευρές τους. Μέσα από τα έργα και τις αναμνήσεις τους, η ταινία επανεξετάζει τα μεγάλα ζητήματα που αντηχούν ακόμα έντονα μέσα μας: ουτοπία και ιδεολογία, ολοκληρωτισμός, εξορία και ελευθερία.

Ο Τίμων Κουλμάσης ζει και εργάζεται ως σκηνοθέτης, συγγραφέας και παραγωγός στο Παρίσι και στην Αθήνα. Οι ταινίες του – τόσο μυθοπλασίας όσο και τεκμηρίωσης – έχουν προβληθεί σε διεθνή φεστιβάλ όπως των Καννών, της Βενετίας, του Βερολίνου, του Λοκάρνο και του Μόντρεαλ. Το 2023 τιμήθηκε από το Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού με τον τίτλο του Ιππότη των Τεχνών και των Γραμμάτων (Chevalier des Arts et des Lettres).

μicro Διαγωνιστικό Τμήμα

Albgreko, Ilir Tsouko, Ελλάδα, 2024, 27’

Τα παιδιά και τα εγγόνια των Αλβανών μεταναστών της δεκαετίας του ’90 γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Η Ντενίσα, ο Δημήτρης, η Στεφανία και ο Ορέστης μας αφηγούνται το βίωμά τους. Όχι το βίωμα της μετανάστευσης καθαυτό, αλλά τη δική τους ιστορία· μια ιστορία που δεν είναι ούτε αποκλειστικά αλβανική ούτε αποκλειστικά ελληνική. Είναι και τα δύο. Κάτι νέο, καθαρό και ελπιδοφόρο γεννιέται από αυτήν τη γενιά. Την ώρα που οι πόλεμοι των ταυτοτήτων μαίνονται σε ολόκληρο τον κόσμο —και βέβαια στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια— η κάμερα του σκηνοθέτη φωτίζει αυτές τις πολλαπλές ταυτότητες όχι ως βαρίδια της ιστορίας, αλλά ως πυξίδες για ένα καλύτερο μέλλον.

Ο Ilir Tsouko είναι οπτικός αφηγητής, φωτογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αλβανία, μεγάλωσε στην Αθήνα και σήμερα ζει ανάμεσα στο Βερολίνο και τα Τίρανα. Ασχολείται με μακροπρόθεσμα πρότζεκτ που εστιάζουν στην αντίληψη και τη διαμόρφωση της ταυτότητας μέσα από τις διαρκώς μεταβαλλόμενες μορφές της. Η δουλειά του έχει δημοσιευτεί σε μέσα όπως The New York Times, The Guardian, DIE ZEIT MAGAZIN, The Washington Post, ARTE, ZDF, Der Spiegel, Vogue και Polaroid, μεταξύ άλλων. Το Albgreko είναι το πρώτο του ατομικό ντοκιμαντέρ.

Between a rock and a hard place, Θάνος Λυμπερόπουλος, Ελλάδα, 2024, Παγκόσμια Πρεμιέρα, 17’

Μια μικρή ομάδα μια ομάδα παιδιών από το Αφγανιστάν που φοιτούν σε ένα αυτοσχέδιο προσφυγικό σχολείο στην Αθήνα, είναι έτοιμη να πάρει θέση ενάντια στους Ταλιμπάν, που εδραιώνουν την εξουσία τους στο Αφγανιστάν. Θα είναι οι φωνές τους αρκετά ηχηρές, ώστε να τραβήξουν την παγκόσμια προσοχή ή οι οικογένειες και οι φίλοι τους θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους αυτού του καταπιεστικού καθεστώτος;

Ο Θάνος Λυμπερόπουλος είναι κινηματογραφιστής και σκηνοθέτης με μουσικό υπόβαθρο, έχοντας κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ με διάφορα συγκροτήματα. Αργότερα στράφηκε στην οπτική αφήγηση, σκηνοθετώντας και γυρίζοντας πολλά μουσικά βίντεο για ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών, ενώ παράλληλα εργάστηκε ως διευθυντής φωτογραφίας για διαφημιστικά σποτ και διαδικτυακές σειρές. Στον κινηματογράφο, έχει συνεργαστεί ως DOP σε ταινίες μεγάλου μήκους, μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ με αξιόλογους σκηνοθέτες. Το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του Dunaym για έναν Κούρδο πολιτικό πρόσφυγα προβλήθηκε σε φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα, ενώ η μικρού μήκους μυθοπλασίας, Beauty έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Δράμας 2021, συνεχίζοντας την πορεία της σε πολλά άλλα φεστιβάλ.

Fatbardha, Kitty Kentezi, Ελλάδα, 2024, 24’

Η Φατμπάρντα και ο Νίκο, ένα ηλικιωμένο παντρεμένο ζευγάρι, ζουν σε ένα μικρό σπίτι. Ο Νίκο είναι καθηλωμένος σε νοσοκομειακό κρεβάτι, ενώ η Φατμπάρντα, παρά τις δικές της κινητικές δυσκολίες, φροντίζει και για τους δύο. Καθώς η ηλικία και οι ασθένειες δεν τους επιτρέπουν να μετακινηθούν, το ζευγάρι έρχεται όλο και πιο κοντά μέσα από τη ρουτίνα της καθημερινότητας — λίγο πριν χωρίσουν για πάντα.

H Kitty Kentezi γεννημένη το 1994 στα Βαλκάνια, ζει στην Ευρώπη. Σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με ειδίκευση στο Δίκαιο και τις Πολιτικές Επιστήμες. Παράλληλα, φοίτησε στη Σχολή Σταυράκου στον τομέα του Κινηματογράφου και της Τηλεόρασης, ακολουθώντας αυτό που αγαπούσε περισσότερο. Έκτοτε εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη σε ελληνικές και ξένες ταινίες, σειρές και διαφημίσεις, όπως: Sacrifice (του Romain Gavras), House of David (παραγωγή Amazon σε σκηνοθεσία Jon Erwin), Guest Star (του Βασίλη Χριστοφιλάκη). Εργάστηκε επίσης στο τμήμα κάστινγκ για τις παραγωγές So Long Marianne (για τη ζωή του Leonard Cohen), Daisy Jones and the Six και Σμύρνη μου Αγαπημένη (του Γρηγόρη Καραντινάκη). Αυτή την περίοδο ετοιμάζει τη νέα της ταινία με τίτλο Angelina, My Love.

Στο μicro διαγωνίζεται επίσης μία ταινία από την Κύπρο και δύο ταινίες Ελλήνων σκηνοθετών, με ελληνική θεματολογία, αλλά βρετανικής παραγωγής:

Death of a format, Μάριος Λιζίδης, Κύπρος, 2023, Ελληνική Πρεμιέρα, 11’

Ενόσω ο ιδιοκτήτης του τελευταίου βίντεο κλαμπ στην Κύπρο περιμένει πελάτες, η επικράτεια του καταστήματος δώρων της αδελφής του επεκτείνεται ολοένα και περισσότερο.

Ο Μάριος Λιζίδης είναι πολυβραβευμένος διεπιστημονικός Κύπριος σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας, μοντέρ, σχεδιαστής ήχου και προγραμματιστής λογισμικού. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί σε πλήθος φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων το 22ο και 25ο Ji.hlava International Documentary Film Festival, καθώς και στο 73ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Εδιμβούργου. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Εδιμβούργου με ειδίκευση στο Δημιουργικό Ντοκιμαντέρ/Υβριδικές Ταινίες. Έχει διδάξει πρακτική και θεωρητική σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ ως λέκτορας, ενώ διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Cyprus Film Days (2022–2025) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Σκηνοθετών Κύπρου (2019–2023). Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

We will grow, Αρετή Παγουλάτου, Ηνωμένο Βασίλειο, 2025, 25’

Το καλοκαίρι του 2023, το νησί της Ρόδου επλήγη από τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές στην ιστορία του νησιού, οι οποίες έκαψαν πάνω από 180.000 στρέμματα γης. Κατά τη διάρκεια των έντεκα ημερών που διήρκεσαν οι πυρκαγιές, οι κάτοικοι του νησιού έβαλαν τη ζωή τους σε αναμονή για να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους, οργανώνοντας ένα εναλλακτικό δίκτυο υποστήριξης, αποκαλύπτοντας την έλλειψη διαθέσιμου προσωπικού και εξοπλισμού για τη διαχείριση των φυσικών καταστροφών στην Ελλάδα. Η ταινία ακολουθεί ακτιβιστές που αναδείχθηκαν κατά τη διάρκεια της καταστροφής καθώς αναλογίζονται την εμπειρία και την απώλειά τους.

Η Αρετή Παγουλάτου μεγάλωσε στη Ρόδο και σπούδασε Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Westminster στο Λονδίνο. Μετά την αποφοίτησή της το 2024, ξεκίνησε να εργάζεται ως Ερευνήτρια σε Unscripted Κινηματογράφο και Τηλεόραση σε εταιρείες παραγωγής στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ ταυτόχρονα δουλεύει ανεξάρτητα σε προσωπικά πρότζεκτ. Η δουλειά της εστιάζει σε εναλλακτικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης με περιβαλλοντική προσέγγιση, τη μετανάστευση και τον εξευγενισμό.

Work / memories of work, Έκτορας Αρκομανής, Ηνωμένο Βασίλειο, Παγκόσμια Πρεμιέρα, 21’

Στον Ελαιώνα της Αθήνας, οι τελευταίες μέρες ενός βυρσοδεψείου ξετυλίγονται σε φόντο εργασίας στις γύρω γειτονιές – λαϊκές αγορές ρακοσυλλεκτών, παλιά αγροτόσπιτα, εγκαταλειμμένοι φούρνοι, άνθρωποι που μοχθούν ανάμεσα σε ερείπια εργοστασίων και εργοτάξια. Η αφήγηση, γραμμένη πάνω σε καρτ-ποστάλ που δεν στάλθηκαν ποτέ, διαμορφώνεται ως ένα πολυφωνικό ποίημα από αποσπάσματα λογοτεχνίας, μαρτυρίες και συλλογικές μνήμες που διατρέχουν αιώνες: στην αρχαιότητα, ο Ελαιώνας ήταν μία απέραντη έκταση καλλιέργειας ελαιόδεντρων· τον 19ο αιώνα, ένας κόμβος υποδομών· και πιο πρόσφατα, βιομηχανική ζώνη – όμως πάντοτε βρισκόταν στο περιθώριο της συνείδησης της πόλης.

Ο Έκτορας Αρκομανής είναι συγγραφέας και καλλιτέχνης. Χρησιμοποιεί το φιλμ για τη δύναμή του να διατηρεί και να ερευνά, αλλά ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για όσα το μέσο αυτό παραλείπει, για την ανεπάρκειά του να περιγράψει πράγματα που δεν υπάρχουν πια, και για τις αφηγήσεις που επινοούνται για να καλύψουν αυτά τα κενά. Αυτή την περίοδο εργάζεται πάνω στο Μια εποχή στον Ελαιώνα (A Season in the Olive Grove), ένα μακροπρόθεσμο κινηματογραφικό και ερευνητικό έργο για την περιοχή του Ελαιώνα στην Αθήνα. Έχει συγγράψει και επιμεληθεί τον τόμο Migrations in New Cinema (Cours de Poétique, 2020) και πρόσφατα ολοκλήρωσε τη συνεργατική εγκατάσταση Protea/Extraction, παραγγελία του Anti-Apartheid Centre of Memory and Learning. Διδάσκει ιστορία και θεωρία της αρχιτεκτονικής στο London Metropolitan University.

Μη Διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ - Πανόραμα

Femicidio, Νίνα Μαρία Πασχαλίδου, Ελλάδα, 2022

Η Λάουρα Ροβέρι, μια 28χρονη δασκάλα γιόγκα, δέχτηκε δεκαπέντε μαχαιριές από τον πρώην φίλο της. Επέζησε της επίθεσης και έγινε σύμβολο ενδυνάμωσης για τις γυναίκες στην Ιταλία, όπου σύμφωνα με στατιστικές, διαπράττεται μία γυναικοτονία ανά τρεις ημέρες. Στο ντοκιμαντέρ παρουσιάζονται περιστατικά έμφυλης βίας που συγκλόνισαν την Ιταλία από τον Βορρά έως τον Νότο, αλλά είναι ιστορίες που θα μπορούσαν να έχουν συμβεί σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Η Νούτσια Μαϊοράνο και η Άλμπα Κιάρα Μπαρόνι δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους, όπως επίσης και η Λορένα Κουαράντα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί το βλέμμα της Λάουρα, αλλά και τις οικογένειες και τους φίλους των δολοφονημένων γυναικών. Όλοι μαζί, συντάσσονται στην προσπάθεια ενημέρωσης ευαισθητοποίησης απέναντι σε ένα φαινόμενο που εξακολουθεί να είναι σε έξαρση και δε γνωρίζει σύνορα.

Η Νίνα Μαρία Πασχαλίδου είναι ντοκιμενταρίστρια και δημοσιογράφος. Σπούδασε Μ.Μ.Ε στο Boston University, χρηματοοικονομικά (MBA) στο Bentley University και κινηματογράφο στο NYU, ενώ ολοκλήρωσε το Fellowship της στις Διεθνείς Σχέσεις στο School of Foreign Service του Georgetown University. Το 2010 κατέγραψε την ελληνική κρίση μέσα από το multimedia project The Prism GR2011 το οποίο απέσπασε Pictures of the Year Award και Webby Award. Το ντοκιμαντέρ της Kismet ήταν finalist στο IDFA (Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Άμστερνταμ) ενώ η ταινία The Snake Charmer βραβεύτηκε με το Youth Jury Award στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2017), και ήταν finalist στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Ντοκιμαντέρ. To Femicidio (2023) με θέμα τις γυναικοκτονίες στην Ιταλία, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Greek Festival in Berlin, ενώ μέσα στο ίδιο έτος συν-σκηνοθέτησε και συνέγραψε τη σειρά Europe Revealed για το ARTE, για την οποία ήταν υποψήφια για το Γαλλογερμανικό βραβείο Δημοσιογραφίας. Από τον Δεκέμβριο του 2023 έχει ενταχθεί στην ομάδα του online της Καθημερινής.

Μια μεγάλη οικογένεια, Βασίλης Λουλές, Ελλάδα, 2023

Από το 1926, η οικογένεια και η φιλία, οι παιδικές χαρές και η γειτονιά, η καινοτομία και η αλληλεγγύη, αποτέλεσαν το «μυστικό μείγμα» της λαμπρής πορείας της Εταιρείας Αναψυκτικών Κλιάφα. Ένα μικρό σύμπαν δημιουργικότητας και ανθρωπιάς, χτισμένο στα Τρίκαλα γύρω από το όραμα ενός ανθρώπου: «…να δροσίσουμε και να γλυκάνουμε τον κόσμο!»

Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την σχεδόν εκατονταετή ιστορία της εταιρείας μέσα από σπάνια ντοκουμέντα, φωτογραφίες, ηχογραφήσεις και αρχειακό υλικό, μαρτυρίες ανθρώπων που εργάστηκαν στο εργοστάσιο στο παρελθόν, καθώς και σύγχρονες λήψεις κτιρίων και μηχανημάτων. Η ταινία φωτίζει το ήθος και την επιχειρηματικότητα ολόκληρης μιας εποχής και αναδεικνύει την ιστορία των ανθρώπων του εργοστασίου, δίνοντας έμφαση στις μικρές, αθέατες πτυχές της καθημερινότητάς τους.

Ο Βασίλης Λουλές είναι σκηνοθέτης και σεναριογράφος ντοκιμαντέρ και ταινιών μυθοπλασίας. Ζει στην Αθήνα. Οι ταινίες του έχουν βραβευτεί σε φεστιβάλ, έχουν προβληθεί στην τηλεόραση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και χρησιμοποιούνται ως εκπαιδευτικό υλικό σε πανεπιστήμια. Τα έργα του πραγματεύονται θέματα Ιστορίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Εθνογραφίας ή Βιομηχανικής Αρχαιολογίας μέσα από προσωπικές αφηγήσεις. Ταξιδεύει συχνά στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ευρώπη παρουσιάζοντας τις ταινίες του σε πανεπιστήμια και συντονίζοντας τις συζητήσεις που ακολουθούν τις προβολές.

Tack, Βάνια Τέρνερ, Ελλάδα, 2024

Όταν η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου αποκαλύπτει τον βιασμό της από στέλεχος της Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, πυροδοτεί το ελληνικό #MeToo. Εμπνευσμένη, η νεαρή ιστιοπλόος Αμαλία καταγγέλλει τον πρώην προπονητή της για κακοποίηση που υπέστη ως παιδί. Η δίκη είναι η πρώτη του ελληνικού #MeToo. Το TACK τις ακολουθεί για δύο χρόνια, με animation σκίτσα που ζωντανεύουν τη σκληρή δικαστική διαδικασία. Η Αμαλία αντιμετωπίζει victim blaming, ενώ η Σοφία ξαναζεί το τραύμα της και διεκδικεί θεσμικές αλλαγές. Και οι δύο συνειδητοποιούν πως ο αγώνας τους μόλις ξεκίνησε. Όπως οι ιστιοπλόοι, κάνουν «tack» για να προχωρήσουν μέσα στους αντίθετους ανέμους.

Η Βάνια Τέρνερ είναι ντοκιμαντερίστρια και κινηματογραφίστρια ελληνοβρετανικής καταγωγής. Tα τελευταία χρόνια, η δουλειά της εξερευνά τις θεματικές του τραύματος, της απώλειας, της βίας και της επιβίωσης. Πριν αποφασίσει να ασχοληθεί με το ντοκιμαντέρ παρατήρησης, ως video journalist είχε καλύψει ανθρωπιστικές κρίσεις στην Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και την υποσαχάρια Αφρική. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Πολιτική Θεωρία. Το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Girlhood, που συν-σκηνοθέτησε, έλαβε αρκετές διακρίσεις και προβλήθηκε σε κάποια από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ για παιδιά και νέους. Η ταινία TACK είναι το πρώτο της μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ.

Έτσι ήρθαμε από Καρσί (επ. 3), Τάινα Γρηγοριάδου, Ελλάδα, 2022

Ανταλλάξιμες περιουσίες, κόντρες και διαξιφισμοί, η αστική στέγαση των προσφύγων, η κοινωνικοποίηση τους, οι μαζώξεις στις μικρές εσωτερικές αυλές, η ανάγκη εύρεσης εργασίας αλλά και η αφομοίωση τους από τις υπάρχουσες κοινωνίες είναι τα θέματα που μας απασχολούν σε αυτό το επεισόδιο. 

Καθηγητές ιστορίας , Αρχιτέκτονες-Μηχανικοί, διευθυντές αρχείων, μουσείων αλλά και πρόσφυγες εν ζωή, φωτίζουν την πλευρά της αστικής αποκατάστασης των Ελλήνων που… «ήρθανε από καρσί!»

Η Τάινα Γρηγοριάδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Με σπουδές στη σκηνογραφία και ενδυματολογία, αγάπησε τη σκηνοθεσία και εργάζεται στην τηλεόραση για πάνω από 30 χρόνια (Ant1, Alpha, Mega, ΕΡΤ). Εδώ και 19 χρόνια είναι σκηνοθέτρια στο Κανάλι της Βουλής, τα τελευταία 9 με επίκεντρο ιστορικές και εξωκοινοβουλευτικές εκπομπές έχοντας σκηνοθετήσει πάνω από 60 επεισόδια.

για την αστική αποκατάσταση των προσφύγων που «ήρθανε από Καρσί», μέσα από ιστορίες στέγασης, ένταξης και καθημερινότητας στις γειτονιές του μεσοπολέμου.

Uberto Primo, Alessandra Maioletti, Ελλάδα, 2021

Στην υπό ναζιστική κατοχή Θεσσαλονίκη, το 96% του εβραϊκού πληθυσμού στάλθηκε στο Άουσβιτς.  Η ταινία αναδημιουργεί τις ιστορίες εννέα Εβραίων μαθητών  που φοιτούσαν στο ιταλικό σχολείο Ουμπέρτο Πρίμο, οι οποίοι πρέπει να βάλουν τις ελπίδες και τα όνειρά τους στην άκρη και να επικεντρωθούν μόνο στην επιβίωσή τους. Η ταινία βασίζεται στο αρχειακό υλικό που ανακαλύφθηκε το 2003 από τον Ιταλό καθηγητή Antonio Crescenzi.

Η Alessandra Maioletti είναι χορεύτρια, χορογράφος, βοηθός σκηνοθέτη, και διευθύντρια παραγωγής για ελληνικές, γαλλικές, ιταλικές και αμερικανικές παραγωγές. Το 1996 ίδρυσε στην Αθήνα την Oneiro Company. Τα κύρια θέματα των παραγωγών της είναι η ελευθερία του πνεύματος, οι νέες ασθένειες της εποχής, η ταυτότητα των γυναικών και η ιστορική μνήμη. Η Maioletti έχει σκηνοθετήσει πολλά θεατρικά έργα και παραστάσεις σύγχρονου χορού, που έχουν παρουσιαστεί στην Ευρώπη. Οι μαθητές του Ουμπέρτο Πρίμο είναι η πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία.

Ο κόκκινος δάσκαλος, Στέλιος Χαραλαμπόπουλος, Ελλάδα, 2024

Δύο πολιτικές δίκες και εκτελέσεις έχουν αφήσει ανεξίτηλο ίχνος στην μετεμφυλιακή Ελλάδα. Η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και η δίκη του Νίκου Πλουμπίδη. O Πλουμπίδης, όμως, «έφυγε» μόνος, συκοφαντημένος, ατιμασμένος. Το προσωπικό δράμα και το συλλογικό πεπρωμένο συνδιαμορφώνουν αυτόν τον προμηθεϊκό ήρωα που μοιάζει να πηγάζει από αρχαία τραγωδία.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1956, σπούδασε οικονομικά και κινηματογράφο στην Ελλάδα και οικονομικά στο Παρίσι. Υπήρξε εκδότης του περιοδικού Γραφή και συνιδρυτής της εταιρείας παραγωγής ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ. Κείμενά του για τον κινηματογράφο έχουν δημοσιευτεί σε σημαντικά περιοδικά. Το 2009–2010 οργάνωσε τον κύκλο «Ποιητές στην οθόνη» και από το 2010 είναι μέλος του ΔΣ του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Αλλαγή αιώνα. Οι ταινίες του έχουν βραβευτεί και προβληθεί στην Ελλάδα και διεθνώς.

Γιάννης Σπανός: Πίσω από τη μαρκίζα, Άρης Δορίζας, Ελλάδα, 2024

Μια ανακάλυψη της απίστευτης μουσικής διαδρομής του μεγάλου Έλληνα συνθέτη Γιάννη Σπανού, από τη μικρή πόλη του Κιάτου, στις σημαντικές συνεργασίες στο Παρίσι, και τελικά στη μεγάλη του επιτυχία στην Ελλάδα. Μέσα από σπάνια ντοκουμέντα και συνεντεύξεις, και μέσα από τα μάτια ενός αφοσιωμένου θαυμαστή, εξερευνούμε γιατί ο Σπανός επέλεξε να μείνει πίσω από τα φώτα, αφήνοντας τη μουσική του να κλέψει την παράσταση.

Ο Άρης Δορίζας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε ηχοληψία και έχει εργαστεί στη μουσική βιομηχανία και την τηλεόραση. Από το 2011 είναι ιδρυτής και παραγωγός της Whatever Productions. Συλλέγει δίσκους και ψάχνει τον χώρο να τους χωρέσει. Αυτή είναι η πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα.

Αζήτητοι, Μαριάννα Οικονόμου, Ελλάδα, 2024

Μια τυχαία ανακάλυψη στο νοσοκομείο «Σωτηρία» αποκαλύπτει ένα προσωπικό και συλλογικό τραύμα. Μεταξύ 1945-1975 εκατοντάδες φυματικοί πέθαναν εκεί, έμειναν αζήτητοι και θάφτηκαν ανώνυμα σε ομαδικούς τάφους στον χώρο του νοσοκομείου. Ογδόντα χρόνια μετά, η σκοτεινή τους ιστορία έρχεται στο φως μέσα από τα υπάρχοντά τους και τις μαρτυρίες των συγγενών τους.

Η Μαριάννα Οικονόμου είναι σκηνοθέτρια και παραγωγός ντοκιμαντέρ. Σπούδασε Ανθρωπολογία, Φωτοδημοσιογραφία και παραγωγή βίντεο στο Λονδίνο. Από το 2000 σκηνοθετεί σειρές και ταινίες ντοκιμαντέρ ελληνικής παραγωγής, αλλά και συμπαραγωγές με ευρωπαϊκά κανάλια, όπως το BBC, το ARTE και το YLE. Οι ταινίες της έχουν προβληθεί σε διεθνή φεστιβάλ και κανάλια, με πολλές από αυτές να έχουν διακριθεί και βραβευτεί. Το ντοκιμαντέρ The Longest Run ήταν υποψήφιο στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου το 2016 και κέρδισε το βραβείο VER.DI στο Dok Leipzig, ενώ η ταινία When Tomatoes Met Wagner ήταν η επίσημη επιλογή της Ελλάδας για τα Όσκαρ του 2020 και κέρδισε μεταξύ άλλων το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Το ντοκιμαντέρ της με τίτλο Dark Waters (2024) κέρδισε το Βραβείο Onassis Award στο Agora Docs in Progress, στο πλαίσιο του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η ταινία της Αζήτητοι κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο 26o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Σε παγκόσμια πρεμιέρα θα προβληθεί και η πολυαναμενόμενη, γαλλικής παραγωγής αλλά με θέμα το Καστελλόριζο ταινία Kastellorizo: An island in the heart of the world, του Ivan Butel, (Γαλλία, 2025):

Η σκιά της ελληνοτουρκικής σύγκρουσης πλανάται πάνω από το Καστελλόριζο, ένα μικρό ελληνικό νησί στο Αιγαίο Πέλαγος, μακριά από την Αθήνα αλλά πολύ κοντά στις ακτές της Μικράς Ασίας. Το στρατιωτικοποιημένο νησί φυλάει τα σύνορα της Ευρώπης, απέναντι σε μια Τουρκία που δεν έχει εγκαταλείψει τις διεκδικήσεις της σε αυτή τη γεωστρατηγική ζώνη.
Η ταινία σκιαγραφεί την καθημερινή ζωή των κατοίκων του νησιού, ανάμεσα στους εορτασμούς των Θεοφανείων και του Πάσχα, πάντα με φόντο τις εντάσεις και τη στρατιωτική παρουσία.

Μετά από εκτενείς μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία, στον Ντοκιμαντέρ και στη Γλωσσολογία, ο Ivan Butel ξεκίνησε να δημιουργεί ντοκιμαντέρ για τον αναλφαβητισμό και τη μετανάστευση στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Το 2014 άρχισε να συνεργάζεται με τον παραγωγό Paul Saadoun και την εταιρεία Seconde Vague Production, δημιουργώντας αρκετά ντοκιμαντέρ διάρκειας 52 λεπτών που προβλήθηκαν από το ARTE (στη σειρά Συγγραφείς της Ευρώπης), τη France 3 (για την υπόθεση Tarnac της άκρας αριστεράς) και τη France 5 (Αποκρούοντας τον φόβο, σε συνεργασία με τον ιστορικό Patrick Boucheron).

Στις ταινίες του διερευνά το ζήτημα της πολιτικής μνήμης, εξετάζει τα σημάδια που αφήνει η Ιστορία, και αναζητά να κατανοήσει τις αντιφάσεις και τις σιωπές που στοιχειώνουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Στις αρχές του 2025, κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, Of Silence and Gold (εκδόσεις Globe), βασισμένο σε αληθινή ιστορία για τη δημοκρατική μετάβαση στην Ισπανία μετά τον Φράνκο. Αυτή την περίοδο εργάζεται πάνω στο επόμενο ντοκιμαντέρ του, σε παραγωγή της Frédérika Sonza (Les Productions du Triton, Κορσική), το οποίο θα ακολουθήσει τα βήματα του Γερμανού φιλοσόφου Νίτσε κατά μήκος της μεσογειακής ακτής, ανάμεσα στη Νίκαια και τη Γένοβα.

Το αναλυτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ θα το βρείτε ΕΔΩ.

Για περισσότερες πληροφορίες για τη διοργάνωση και το αναλυτικό πρόγραμμα μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.beyondborders.gr. Μπορείτε επίσης να επικοινωνήσετε με το Φεστιβάλ στη διεύθυνση info@beyondborders.gr.

Μείνετε συντονισμένοι για όλες τις δράσεις και τα νέα του Beyond Borders, ακολουθώντας το Φεστιβάλ στο Facebook, στο Instagram, στο YouTube και στο LinkedIn.