Ενθουσιασμένος ο Τομ Χόλαντ με τα γυρίσματα της «Οδύσσειας» συμπεραίνει ότι δεν θα έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο

Ανά πάσα στιγμή αντιλαμβάνεται κανείς ότι ζούμε σε μια εποχή που προσδοκώντας μανιακά το (πάντα) επικείμενο καλύτερο καταλήγει να ζει σε ένα καθεστώς μόνιμης, και τελικά σαχλής, υπερβολής. Θα μου πεις και τι θες εσύ, ο κόσμος όπως τη βρίσκει, τι σε κόφτει; Δίκιο θα έχεις, αφού θα μου το πεις, απλώς διερωτώμαι σε λίγο που κανείς δεν θα πιστεύει την υπερβολή τι θα έρθει επόμενο.

Όλα αυτά γιατί ο Τομ Χόλαντ, ο Τηλέμαχος της «Οδύσσειας» του Κρίστοφερ Νόλαν (και λάτρης της Τότεναμ, οπότε αγαπάται από τον υπογράφοντα), μάλλον ολοκλήρωσε τα καθήκοντά του ως προς την ταινία και τώρα βγήκε να καλύψει pr έδαφος λέγοντας στο GQ ότι «ήταν amazing. Η δουλειά της ζωής μου, αναμφίβολα. Η καλύτερη εμπειρία σε σετ που είχα ποτέ. Απίστευτη. Ήταν διαφορετική. Νομίζω η ταινία δεν θα μοιάζει με τίποτε που έχουμε δει.»

Κάπως έτσι τα έλεγε πρόσφατα και ένας stunt coordinator της ταινίας.

Και επίσης κάπως έτσι βρισκόμαστε ήδη σιγά-σιγά στην καρδιά της συλλογικής διαφημιστικής «πλεκτάνης» μιας ταινίας του Κρίστοφερ Νόλαν, η οποία ρυθμίζει άπαντες στην προδιαγεγραμμένη λατρεία. Που κάποτε, φυσικά, την δικαιούται και την αξίζει και άλλοτε, εξίσου φυσικά, όχι και τόσο. Ψυχραιμία παιδιά, που έλεγε και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Είνα προτιμότερο μια ταινία να παγιδεύσει αιφνίδια με την γοητεία της, παρά να είσαι προγραμματισμένος να την λατρέψεις έναν χρόνο πριν την δεις. 

Για την ώρα, όπως διαβάζουμε στο World of Reel, είμαστε ακόμα στα γυρίσματα της Σκωτίας, ήδη έξι μήνες μέσα στην παραγωγή. 2800 χρόνια περίπου μετά την σύνθεσή της η «Οδύσσεια» θα είναι κατάτι ακριβότερη να ανασκευαστεί κινηματογραφικά, με τον Άγγλο να παίρνει λευκή επιταγή από την Universal (περί τα 250 εκατομμύρια), αφού έχοντας πιάσει 1 δις με τον «Οπενχάιμερ» μετά χαράς θα του έδιναν και τις/τους συζύγους τους εκεί στο Χόλιγουντ.

Παρά τις τιμές αυτές και την αναπόφευκτη αίσθηση του ρίσκου, εμείς θα λέγαμε ότι η ταινία είναι ένα παραπάνω από ασφαλές στοίχημα, μια καλή πιθανότητα να γίνει η εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών παγκόσμια και μια δουλειά που εάν ο Νόλαν βρει το σύνηθες σκηνοθετικό mojo του θα μπορούσε να επαναφέρει στον σωστό δρόμο την αίθουσα στο άμεσο μέλλον. Κάτι που όπως έχουμε ξαναγράψει περιμένουμε (καλύτερα: ελπίζουμε) γενικώς από το 2026.