O δημιουργός μερικών από τις πιο αναγνωρίσιμες κινηματογραφικές μελωδίες όλων των εποχών ίσως εκπλήσσει με την τοποθέτησή του - αλλά έχει επιχειρήματα.
Υπεύθυνος για μερικά από τα πλέον αναγνωρίσιμα μουσικά θέματα της έβδομης τέχνης, μόνιμος συνεργάτης του Στίβεν Σπίλμπεργκ κι εκπρόσωπος εκείνης της ολοένα και πιο σπάνιας κινηματογραφικής μουσικής που μοιάζει η πλέον κατάλληλη για το έργο που συνοδεύει (ή μάλλον συνδημιουργεί) και , ταυτόχρονα, πλασμένη για να ακούγεται κι εκτός ταινίας, ο Τζον Γουίλιαμς είναι ένα από τα 2-3 ονόματα που θα επικαλεστεί οποιοσδήποτε σε σε συζητήσεις για κινηματογραφική μουσική. Να, όμως, που ο ίδιος δεν έχει σε τόσο μεγάλη εκτίμηση την τέχνη της κινηματογραφικής μουσικής.
Σε συνέντευξή του στον Guardian ο μουσικοσυνθέτης δήλωσε τα εξής: « Η εκτίμηση του κόσμου για την κινηματογραφική μουσική σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με τη νοσταλγία, με την ανάμνηση της κινηματογραφικής εμπειρίας. Η ιδέα ότι η κινηματογραφική μουσική έχει την ίδια αξία για ένα μέγαρο μουσικής με οποιαδήποτε από τις μουσικές του κανόνα είναι εντελώς λανθασμένη. Είναι εφήμερη και αποσπασματική η κινηματογραφική μουσική. Μέχρι να την ανακατασκευάσει κάποιος και να την προσαρμόσει σε κάποιας μορφής σουίτα, δεν μπορεί να υποστηρίξει από μόνη της ένα κονσέρτο», κατέληξε ο Γουίλιαμς.
Να σημειωθεί ότι μαζί με το κινηματογραφικό του έργο, ο Γουίλιαμς όλα αυτά τα χρόνια έχει μια παράλληλη δισκογραφία συμφωνικής μουσικής, ελάχιστα γνωστή στους σινεφίλ και κάπως υποτιμημένη, σύμφωνα με τους γνώστες, από τους φίλους της εν λόγω μουσικής σκηνής, εξαιτίας του κινηματογραφικού background του συνθέτη.