Ένας αγνώριστος Μάρτιν Σκορσέζε στο «In the Hand of Dante» του Τζούλιαν Σνάμπελ

Ο πρώτος ρόλος, που δεν είναι απλά πέρασμα (ειδάλλως ο Μάρτυ είναι παρών από την πρώτη του ταινία σε διασκεδαστικά cameo) είναι βέβαια αυτός του «Ταξιτζή», όπου και υποδύεται ενδεχομένως τον πιο αφασιακό κερατά στην ιστορία του σινεμά, με όλη την «ψυχοπάθεια» του ρυθμού της ομιλίας του σκηνοθέτη να τονίζει το αλησμόνητο του πράγματος. Σήμερα, προφανώς, ο ρόλος θα είχε κοπεί, ή σχολιαστεί βάναυσα - εξού και οι περισσότερες χολιγουντιανές ταινίες σήμερα δεν διαθέτουν απολύτως τίποτε το αλησμόνητο.

Fast forward 49 χρόνια μπροστά και ο Τζούλιαν Σνάμπελ μεταμορφώνει τον Σκορσέζε σε έναν χαρακτήρα στη νέα του ταινία, έναν χαρακτήρα σοφού που αποτελεί μια εμπνευστική μορφή για τον Ντάντε Αλιγκιέρι του στην ταινία, Ντάντε όπως ο θρυλικών διαστάσεων ποιητής της Θείας Κωμωδίας. Ως εκ τούτου η ταινία εκτυλίσσεται στον 13ο-14ο αιώνα, ιδίως στις αρχές του 1300, όταν ο Ποιητής δομεί το έργο του και ταυτόχρονα στο 2001, όταν ένα χειρόγραφο ανακαλύπτεται στην Βιβλιοθήκη του Βατικανού και περνά μια επιμελή διαδικασία αυθεντικοποίησης. Η Μαφία, παρεμπιπτόντως, θέλει να το κλέψει. O Όσκαρ Άιζακ είναι σε διπλό ρόλο στο έργο, παίζει τον Ντάντε και τον συγγραφέα Νικ Τόσες ο οποίος υπογράφει το βιβλίο που βασίζεται η ταινία.

Ο Σκορσέζε παίζει τον Ησαΐα, ο οποίος όπως ίσως θα συμπεράνατε από την όψη παρουσιάζεται στα κομμάτια εποχής τoυ έργου. Ο Δάντης ζητά την έγκρισή του για τον «Παράδεισο» του πονήματος και ο Ησαΐας δεν θα του τη δώσει παρά μετά από επανειλημμένες επισκέψεις. Είναι σοφός ο Ησαΐας.

Στην ταινία έχουμε ένα καστ έκπληξη γενικώς, αφού μέσα είναι ο Τζέισον Μομόα, η Γκαλ Γκαντό (πάμε για ακύρωση Σνάμπελ), ο Τζέραλντ Μπάτλερ, ο Αλ Πατσίνο και ο Φράνκο Νέρο. Ανήκει και αυτή στο Πρόγραμμα της Βενετίας.

Στο IndieWire, από όπου αντλούμε την είδηση και την φωτογραφία Σκορσέζε από το έργο, υπάρχει και ένα συνοδευτικό άρθρο που ξεφεύγει από την ταινία και στέκεται στους ρόλους και τα περάσματα του Σκορσέζε εδώ και μισό αιώνα από ταινίες. Διαδρομή που επιστεγάστηκε, τρόπον τινά, πρόσφατα με την υποψηφιότητα ερμηνείας για Έμμι στο «The Studio» του Ρόγκεν.

Από όλες θα στεκόμουν σε δύο, που είναι και περισσότερο ερμηνείες παρά περάσματα. Στον ρόλο του στο «Quiz Show» του Ρέντφορντ από το 1994 και βέβαια στον ρόλο του ως Βαν Γκογκ στα «Όνειρα» του Κουροσάβα, τέσσερα χρόνια πριν, το 1990. Πολύ προσωπική είναι ασφαλώς η ανάμειξή του στους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού». Για πολλούς η σημειολογικά προφανής παρουσία του προσφέρει στο φιλμ το masterstroke, όπως στην χωριάτικη καθομιλουμένη το λέμε, για άλλους, μετά συγχωρήσεως, είναι μια τονικά ατυχής στιγμή. Όμως η συζήτηση αυτή ανήκει σε ένα άλλο κείμενο.