Ο Πολ Τόμας Άντερσον και 5 ταινίες που «οδηγούν» στο «One Battle After Another»

Για πολλούς, σίγουρα όχι άδικα, είναι το κινηματογραφικό γεγονός του φθινοπώρου, ίσως και το γεγονός της χρονιάς. Στο κάτω-κάτω είναι «η νέα ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον» και δεν είναι και πώς ζούμε την προνομιούχα εποχή με την υπερ-προσφορά ανάλογων ονομάτων. Επίσης, εδώ που τα λέμε, ο Πολ Τόμας Άντερσον θα ήταν σε οποιαδήποτε εποχή κάποιος να περιμένεις.

Είναι ένα μεγάλο στοίχημα για την αίθουσα σε συνδυασμό με το πώς θα λειτουργήσει και σαν στουντιακό εγχείρημα, στο οποίο έχει δοθεί ένας υπέρμετρος προϋπολογισμος σε έναν δημιουργό που ελάχιστη επαφή με το box office διατηρεί. Τέλος είναι και μια καταμέτρηση δυνάμεων για τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, έναν από τους πιο αξιόπιστους εμπορικά ηθοποιούς των τελευταίων 30 ετών.

Ταυτόχρονα είναι ένα άδικο ρίσκο, μια υπόθεση «λευκού ελέφαντα», όπου η εμπορική αντοχή θα σημάνει απλά ότι επιβιώσαμε, ενώ η διαφαινόμενη αποτυχία θα τρομάξει ακόμα περισσότερο, στούντιο και αίθουσες (μιλάμε πάντα για χώρες αιθουσιακής υπόστασης, όχι την Ελλάδα) ως προς το σινεμά ενηλίκων. Στον κοινό νου είναι λογικό να είχε πέσει χαλινάρι στο budget της ταινίας, 9ψήφιος προϋπολογισμός για μεταφορά Πίντσον είναι καθαρή παραφορά.

Πέρα από την βιομηχανική προβληματική, ωστόσο, υπάρχει και το...αίσθημα. Ο Πολ Τόμας Άντερσον ανέστησε για μια φορά ακόμα το φορμά του VistaVision των 70 χιλιοστών, ένα φορμά που άνθισε (και μαράζωσε) κατά την δεκαετία του '50, ένα φορμά βέβαια ταυτόχρονα που είναι ανυπολόγιστα όμορφο και περιεκτικό, κινηματογράφος καθαρός, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τις ψηφιακές αναζητήσεις και τα Κάπα του σήμερα.

Επί τούτου ο PTA, λίγες εβδομάδες πριν την έξοδο της ταινίας (26 Σεπτεμβρίου), βγήκε στο TCM και «προγραμμάτισε» πέντε ταινίες. Όχι ως επιρροές αλλά ως έργα που θα ήθελε να δούμε πριν πιάσουμε το καινούριο του. Είναι το French Connection του Φρίντκιν, είναι το Searchers του Φορντ, Η Μάχη του Αλγερίου του Ποντεκόρβο (τρία μεγαθήρια δηλαδή), το Running on Empty του Λιούμετ και το Midnight Run του Μπρεστ. Ενδιαφέρουσα επιλογή ο Λιούμετ, θέλουμε φρεσκάρισμα κάποιοι, αποθέωση το έργο του Μπρεστ που πρέπει να έχουμε δει περισσότερες φορές από όσες ταινίες έχει δει φέτος ο μέσος θεατής.

Ιδού βίντεο με τον σκηνοθέτη να επιχειρεί (επιτυχώς) να μας βάλει να δούμε 11 ταινίες σήμερα.