Ο Σον Πεν βλέπει στην Τζένιφερ Λόρενς την τελευταία σταρ του σινεμά

Του λιναριού τα πάθη τραβούν οι έρμοι οι σταρ στα χρόνια μας, τα χρόνια των IP και των franchises που φτιάχνουν με το κιλό τους χάρτινους κινηματογραφικούς ήρωες και απομυζούν με άνεση κάθε πιθανότητα αυτόνομης λάμψης από τους ερμηνευτές τους.

Το θέμα είναι ενδιαφέρον για όσους ασχολούνται με τα του σινεμά ως λαϊκού θεάματος και, η αλήθεια είναι, υπερηχητικά αδιάφορο για όλους τους άλλους. Οι σταρ δεν είναι πλέον relevant, δεν αντιπροσωπεύουν κάτι που να ενδιαφέρει τις νεότερες γενιές που (δεν) πάνε σινεμά και το θέμα, και λόγω των σόσιαλ, δεν είναι μόνο αισθητικό μοιάζει ακόμα και ταξικό. Άλλη κουβέντα.

Ο Σον Πεν λοιπόν, πήγε στο «The Louis Theroux Podcast» και μεταξύ άλλων ρωτήθηκε για διάφορους συναδέλφους του και την σχέση τους με το σταριλίκι. Ξεχώρισε δύο ο Σον Πεν: Την Τζένιφερ Λόρενς την οποία θεωρεί «μάλλον την τελευταία σταρ του σινεμά» και, ποιον άλλον, τον Τομ Κρουζ.

Για την πρώτη είπε ότι μάλλον σα να χάλασε το καλούπι μετά από αυτήν και ο Πεν τείνει προς τα να έχει δίκιο, λέμε κι εμείς, αλλά οπωσδήποτε λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι τα μεγέθη έχουν μικρύνει και «the movies have got smaller», που προφήτευε και μια ψυχή πριν 75 χρόνια. Η Λόρενς πάντως έχει καταφέρει ταινίες κατ' ευθείαν για Video On Demand να κόψουν εισιτήρια που με άλλη στην προμετωπίδα ούτε αίθουσες δεν θα έπαιρναν. 

Με τον Τομ βέβαια η συζήτηση είναι άλλη. «Ένας τύπος που κυνηγά την διάκριση σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Είναι ένας πολύ καλός ηθοποιός που τυγχάνει επίσης και ένας εξαιρετικός μάστορας. Τέτοιες ταινίες δεν φτιάχνονται σε αυτό το επίπεδο δίχως κάποιον εξαιρετικό πίσω τους. Είναι ο κρίκος που τις συνδέει. Δεν είναι τυχαίο. Κάνει τα σταντ του. Είναι ίσως ο καλύτερος στάντμαν στον κόσμο. Και είναι πολύπειρος.»

Για τον Τιμοτέ Σαλαμέ, βέβαια, ο Πεν δεν ήταν το ίδιο παρών στην κουβέντα, αν και όχι με κακοήθεια. «Δεν έχω δει τις ταινίες του ακόμα», είπε. Έχει δρόμο για να βάλει το γαλόνια του ο Τιμοτέ, είναι σαφές πάντως ότι το εννοεί εκεί που βρίσκεται και βρίσκεται εκεί που εννοεί. Αφού δεν είπε ο Σον γνώμη, λέμε εμείς που τον έχουμε δει κιόλας.

Αντί επιλόγου, ωστόσο, ας φέρουμε έναν άλλον μέγιστο της ιδιότητας στο τραπέζι. Κυρίως επειδή το είπε όπως ο πραγματικός σταρ βλέπει, ή οφείλει να βλέπει, τα πράγματα. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει θέμα περί του αν υπάρχουν ή όχι σταρ. Υπάρχουν θαυμάσιοι ηθοποιοί που εμφανίζονται κάθε μέρα. Το αν θα γίνουν σταρ ή όχι δεν είναι το ζήτημα. Αν οι ταινίες χρειάζονται σταρ θα τους βρουν. Ποτέ δεν γαμωκατάλαβα την ιδιότητα του σταρ. Είμαι ηθοποιός. Λέω ιστορίες. Είμαι μέρος μιας ομάδας ανθρώπων που συνεργάζονται για να πουν ιστορίες. Είμαι βοηθός διήγησης μιας ιστορίας. Αυτό είμαι.» Ε, άμα το λέει ένας Χάρισον Φορντ αυτό, δεν πάμε παρακάτω, για 11η εντολή πιάνεται.