«Σαν το 'Κονκλάβιο' με σαμπάνια»: Ο Τζέρεμι Στρονγκ καλοπέρασε στην κριτική επιτροπή των Καννών

Δεν ήταν και η πιο δυνατή χρονιά για το Διαγωνιστικό των Καννών. Εκπέμπεται αυτό από διάφορες μεριές, τεκμηριώνεται τρόπον τινά και από το jury grid στο Screen Daily, όπου παίρνει κανείς μια κριτική εικόνα (ολίγων επίλεκτων κριτικών βέβαια, το consensus θα διαφέρει στο τέλος) για το Διαγωνιστικό. Με άριστα τα τέσσερα αστεράκια μόλις δύο ταινίες πέρασαν (μετά βίας) τα τρία σαν μέσος όρος (η μία πήρε τον Χρυσό Φοίνικα), έξι ταινίες δεν κατάφεραν να φτάσουν ούτε τα δύο (!!), με όλες τις υπόλοιπες να βολοδέρνουν κάπου στα δύο και κάτι. Είχε τα ονόματα, δεν ήταν στην στιγμή τους. Σαμπάνια, λοιπόν.

Ή τουλάχιστον έτσι το είδε και το διασκέδασε ο Τζέρεμι Στρονγκ για τις δύο εβδομαδες του φεστιβάλ ως μέλος της Κριτικής Επιτροπής. «Ήταν μια υπέροχη εμπειρία, πραγματικά συνδεθήκαμε μεταξύ μας, ήταν σαν το 'Κονκλάβιο' με σαμπάνια. Τέλεια, πραγματικά», συμπλήρωσε σε μια γλυκιά ζαλάδα ίσως ακόμα ευρισκόμενος.

«Ένοιωσα αμέτρητη έμπνευση από αυτά που είδαμε. Είναι αναζωογονητικό και είναι το είδος της συνεργασίας που παίρνω μαζί μου.» Εν συνεχεία παρομοίασε τις βραβευθείσες ταινίες με την εμπειρία του από τον Ίψεν, που έπαιξε πρόσφατα στο Μπρόντγουεϊ (και πήρε και Τόνι): «Ο Ίψεν μιλούσε για το πώς βαθιά εντός υπάρχει ένα ποίημα μέσα σε ένα ποίημα. Και όταν το ακούς αυτό, όταν το συλλαμβάνεις, ακούς το τραγούδι μου. Αισθάνομαι ότι αυτή η ταινία [σ.σ. εννοεί την νικήτρια ταινία του Παναχί] αλλά και οι υπόλοιπες που βραβεύσαμε περιέχουν αυτά τα ποιήματα μέσα στα ποιήματα και μας επιτρέπουν να αδράξουμε κάτι άρρητο το οποίο με έχει αλλάξει.» Ωραία τα λέει ο Στρονγκ, δεν αποκλείεται να μιλά ακόμα η γαλλική σαμπάνια με τις υπερβατικές φυσαλίδες της, αλλά ας μην είμαστε τόσο πεζογράφοι. Άλλωστε κατά τον λόγο της Ζιλιέτ Μπινός «η Τέχνη πάντοτε θα κερδίζει. Ότι είναι ανθρώπινο πάντοτε θα θριαμβεύει. Η δημιουργικότητά μας μπορεί να αλλάξει τον κόσμο». Σκνίπα όλοι.