Ο Τζέιμς Γκαν ήθελε κάποιον με το εκτόπισμα του Μπράντο για Τζορ-Ελ στον «Superman»

Ως γνωστόν, ο Μπράντο έβγαλε αμύθητα κέρδη για την ολιγόλεπτη εμφάνιση του στον «Σούπερμαν» του Ρίτσαρντ Ντόνερ, συστήνοντας έναν τρόπο αμοιβής που θα γινόταν κανόνας στο μέλλον – και ο Νίκολσον για τον «Μπάτμαν» του Μπάρτον συμφώνησε για ποσοστό επί των κερδών, συνεχίζοντας να πληρώνεται μέχρι σήμερα. Παράλληλα, έφερε κύρος στην ταινία του Ντόνερ, καθώς αυτός και ο Χάκμαν ήταν τα απαραίτητα ονόματα στη μαρκίζα – ο Κρίστοφερ Ριβ ήταν άσημος, η Μάργκο Κίντερ είχε στο ενεργητικό της εναλλακτικές horror επιτυχίες, όπως το «Sisters» του Ντε Πάλμα και το «Black Christmas». Η συμφωνία του αυτή ήταν κι ένας λόγος που τελικά δεν τον είδαμε στον δεύτερο «Σούπερμαν» ή σε κάποια άλλη συνέχεια με τον Κρίστοφερ Ριβ – στο τρομακτικά παραγνωρισμένο «Superman Returns» επανέρχεται για να φέρει ρίγη συγκίνησης, σε ένα φινάλε που κλείνει τον κύκλο από τον πατέρα στον γιο.

Ερχόμενοι στο σήμερα, όσοι είδαμε τον «Superman» του Τζέιμς Γκαν αιφνιδιαστήκαμε στην εισαγωγή βλέποντας έναν γνωστό ηθοποιό ως Τζορ Ελ – από εδώ και κάτω το κείμενο έχει spoilers. Ο Μπράντλεϊ Κούπερ δεν είναι πια ο ελαφρόμυαλος ξανθός του «Hangover» είναι τακτικός θαμώνας των Όσκαρ και δημιουργός αξιώσεων, πρώτα με το «A Star is Born», δευτερευόντως με τον «Maestro». Ωστόσο, να βάλουμε κάπου ένα στοπ.

«Για τον ρόλο του Τζορ-Ελ ήθελα κάποιον που να ανταποκρίνεται στην εικόνα που έχουμε για τον χαρακτήρα, κάποιον που να μπορεί να χωρέσει στα παπούτσια του Μπράντο». Και αυτός που σκέφτηκε ήταν ο Μπράντλεϊ Κούπερ; Μα τίποτα δεν έχει από τον τρόπο Μπράντο ο συμπαθέστατος και ταλαντούχος σταρ, αλλά ο Γκαν μιλάει πολύ και μας έχει συνηθίσει σε ανάλογες υπερβολές – ο Ράσελ Κρόου του «Man of Steel» πχ. ήταν πολύ πιο κοντά σε αυτό που (υποτίθετα πως) αναζητούσε ως επιλογή ο Γκαν. Ωστόσο, στο πλαίσιο της ελαφράς διάθεσης και της (ευπρόσδεκτα) καρτουνίστικης προσέγγισης του Γκαν, αναγνωρίζουμε ότι ο Κούπερ φέρνει ένα ειδικό βάρος. Ένα κύρος, όπως γράψαμε στην εισαγωγή.