Ο χρονισμός των Μπενίσιο Ντελ Τόρο και Μία Θρίπλτον είναι η βασική ατραξιόν της απολαυστικής επιστροφής του Γουές Άντερσον στην κωμωδία, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε (και) από το σχετικό κλιπ.
Το «Φοινικικό Σχέδιο» του Γουές Άντερσον κυκλοφορεί από χθες στις ελληνικές αίθουσες. Η ταινία αποτελεί μια επιστροφή του στην αγνή κωμωδία και σε μια δημιουργία εμφανώς πιο προσβάσιμη σε ευρύτερο κοινό, σαν το «Grand Budapest Hotel», πάντα, όμως, φέρουσα το χαρακτηριστικό φιλμικό του ιδίωμα. Του πήρε τρεις ταινίες για να αναδείξει το περιεχόμενο μέσω του ακραίου φορμαλισμού ή, πιο σωστά, να αποδείξει ότι το περιεχόμενο μπορεί να κρύβεται στην ίδια τη φόρμα, τελικά τα κατάφερε στο έπακρο με το «Wonderful Story of Henry Sugar», κερδίζοντας κι ένα Όσκαρ Μικρού Μήκους στην πορεία, συνεπώς ο Άντερσον μπόρεσε τώρα να επιστρέψει στη γνώριμη θεματική των διαλυμένων οικογενειακών σχέσεων, όχι για να επαναληφθεί, αλλά για να κλείσει αυτό το κεφάλαιο – θα καταλάβετε στο φινάλε, όταν δείτε την ταινία.
Το «Φοινικικό Σχέδιο» στηρίζει πολλά στη διάδραση και τον χρονισμό του πρωταγωνιστικού της διδύμου, του Μπενίσιο Ντελ Τόρο, στον ρόλο ενός αδίστακτου καπιταλιστή και αδιάφορου πατέρα, και της Μία Θρίπλτον, αμφίθυμης πιστής και απρόθυμης κόρης. Η κόρη της Κέιτ Γουίνσλετ επιδεικνύει ερμηνευτική στόφα μεγάλης κλάσης και βιτριολική εκφορά περιωπής – όταν δουν την ταινία οι Κοέν, δεδομένα θα σημειώσουν το όνομά της. Μπορείτε να διαπιστώσετε κι εσείς από το παρακάτω κλιπ.
Στον συνάδελφο Θοδωρή Καραμανώλη δεν άρεσε το «Φοινικικό Σχέδιο» και εδώ εξηγεί γιατί, όπως πάντα με ευφράδεια και επιχειρήματα, από την άλλη ο υπογράφων διαφωνεί και στηρίζει εμφατικά την ταινία- πιστέψτε με, μεταξύ άλλων, είναι ό,τι πρέπει για θερινό.