«Αν δεν σας άρεσε αρχικά, προσπαθήστε να το ξαναδείτε»: Ο Γουές Άντερσον υπερασπίζεται το έργο του

«Προαιώνιο» το θέμα στα σινεφιλικά μας η υπόθεση του ότι η ταινία είναι τέχνη κι όχι διασκέδαση. Τουτέστιν είναι εκεί για να βλέπεται και να ξαναβλέπεται, να αντιμετωπίζεται να το πω καλύτερα. Οπωσδήποτε γιατί η αισθητική απόλαυση δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται στη μια φορά, αλλά και γιατί η διανοητική/συναισθηματική άσκηση που συνιστούν κάποια έργα μπορεί να είναι αποδοτική και εξίσου απολαυστική.

Ωστόσο, δεν λειτουργούν όλοι έτσι. Είναι άνθρωποι, όχι λιγότερο σινεφίλ καλά και σώνει (μερικοί είναι και κριτικοί) που βλέπουν τα έργα άπαξ και χαιρετίσματα. Ότι έχει να πει μια ταινία πρέπει να το κοινωνήσει στην πρώτη θέαση, θα σου έλεγαν. Τώρα βέβαια το να αποκλείσεις τον εαυτό σου από το να δει ξανά και ξανά (και ξανά) κάποια έργα, δεν παραθέτω τίτλους, δεν μου είναι νοητό αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό δεν αποτελεί ζήτημα. 

Ο Γουές Άντερσον από την άλλη, αποφαίνεται ότι οι ταινίες του λειτουργούν καλύτερα μετά από περισσότερες της μιας θεάσεις. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο Hollywood Reporter παραδέχθηκε ότι το οπτικό του στυλ ηγεμονεύει την συζήτηση περί των ταινιών του. Δεν είναι κακό αυτό Γουές, για σινεμά μιλάμε. Παράξενη αυτή η κουβέντα που μοιάζει σχεδόν να κατηγορεί τον Αμερικανό για την εικαστική/αισθητική του όξυνση και εκλέπτυνση με τον καιρό. Δεν κατηγορούμε τον Χένρι Τζέιμς γιατί γράφει εξόχως μακροπερίοδα - εκτός και αν δεν μας αρέσει το διάβασμα, οπότε δεν θα έπρεπε και να εκφέρουμε γνώμη περί του θέματος. 

Το πρόβλημα μπορεί να γεννιέται όταν η εικόνα καθαυτή δεν μεταφέρει ένα περιεχόμενο αντάξιο, ας πούμε. Ο Γουές παραδέχεται μεν ότι το σινεμά του είναι πυκνό, πλημμυριστικό κάποτε, και ότι οι ταινίες του ευνοούνται από εκ νέου θεάσεις. «Θα έλεγα ότι αν μπορείς να το δεις δύο φορές είναι πάντα καλύτερα. (Γελάει). Αισθάνομαι ότι κάποτε οι ταινίες μου είναι κάπως αδιαπέραστες, αλλά συνήθως δεν είναι και τόσο μεγάλες σε διάρκεια. Προσπαθώ να τις κάνω αποτελεσματικές. Όλη μου η προσέγγιση είναι να τις καταφέρω διαυγείς και επικοινωνήσιμες. Πιστεύω όμως ότι για να τις εκτιμήσεις ενίοτε χρειάζεται να τις ξαναδείς, αφού ξέρεις πια τι να περιμένεις. Τέλος πάντων, αν δεν σου άρεσε την πρώτη φορά, απλώς προσπάθησε να την ξαναδείς», λέει.

Πρέπει βέβαια και να σε προσελκύει να το κάνεις, αλλά μαζί σου φίλε Γουές. Η ταινία, η καλή ταινία, είναι επίκτητη απόλαυση και όπως στα σημαντικότερα πράγματα του κόσμου τούτου, χρειάζεται και προσπάθεια εκ μέρους του δέκτη. Χωρίς αυτόν άλλωστε, τον εργατικό αυτόν, αν το καλοσκεφτείς, δεν υπάρχει ταινία, δεν υπάρχει τέχνη, οι δημιουργοί μένουν ολομόναχοι σαν τις καλαμιές στον κάμπο.