Ξέρω τι κάνατε Πέρσι το Καλοκαίρι
I Know what you did last summer

Κι εμείς το ξέρουμε και, δυστυχώς, δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο από αυτή την άρρυθμη κι ανέμπνευστη αναβίωση της παλιάς multiplexάδικης επιτυχίας.
Πίσω στα ‘90s, η επιτυχία του «Scream» έφερε ζήτηση για ανάλογο «προϊόν» στα multiplex, η οποία καλύφθηκε άμεσα με το «Ξέρω τι κάνατε Πέρυσι το Καλοκαίρι», αλλά και με το αξιόλογο sequel της ταινίας του Κρέιβεν και έπειτα γνώρισε άπειρες παραλλαγές μέσα στα επόμενα χρόνια. Δεν διέθετε τον μεταμοντέρνο αέρα και το χιούμορ του «Scream» το «Καλοκαίρι», ωστόσο είχε όμορφα νεαρά πρόσωπα, μια σχετική ατμόσφαιρα, μια προοπτική στο κάδρο που σπάνια συναντάς σε mutliplexάδικο τρόμο. Στηριγμένο περισσότερο στο μυστήριο και λιγότερο στα φονικά, κατάφερε να μετατρέψει σε κινηματογραφικό celebrity τον δολοφόνο του και να γεννήσει και συνέχειες, οι οποίες σταμάτησαν γρηγορότερα από το σύνηθες, λόγω της απότομης φύρας στην ποιότητα και (κυρίως) στις εισπράξεις.
Οι παραγωγοί αποφάσισαν ότι ο Fisherman, ο Δολοφόνος με τον Γάντζο, κοιμήθηκε αρκετά και τον ξύπνησαν από τον ύπνο τον βαθύ για να ξεπαστρέψει ξανά νεολαίους που κάτι κακό έκαναν πέρσι το καλοκαίρι. Περισσότερο ενδιαφέρον από την ίδια την ταινία, που πιστεύει στη μυθολογία της υπερβολικά και θεωρεί ότι αρκεί από μόνη της ώστε να δώσει πρόσθετο ειδικό βάρος στην (ατέλειωτη) τρίτη πράξη της, έχει η παρατήρηση των διαφορών μεταξύ του πρωτότυπου και αυτού του «requel», ως ένδειξη των διαφορών ανάμεσα στις εποχές και στα ήθη και τις προτιμήσεις του κοινού. Η νέα αυτή ταινία έχει έναν τόνο περιπαιχτικό, στοχεύοντας σε κοινό γαλουχημένο με memes και gifs – κοροϊδεύει δηλαδή τους χαρακτήρες της και τον εαυτό της από μόνη της, γνωρίζοντας ότι ένας σοβαρότερος τόνος θα άφηνε αυτό το έργο στους (δυνητικούς) θεατές της. Τα φονικά της έχουν αυξημένο gore, εκεί που στο πρωτότυπο το αίμα έπεφτε με το σταγονόμετρο. Βλέπεις, την τρέχουσα περίοδο οι νεαροί θαμώνες των multiplex αναζητούν πιο αιματηρές συγκινήσεις, οι ταινίες του είδους ζουν και πεθαίνουν εμπορικά από την ύπαρξη στιγμιοτύπων πρόσφορων για αναπαραγωγή στο tiktok.
Κατά τα άλλα, το μόνο που επαναφέρει επιτυχώς από την πρώτη ταινία αυτή άρρυθμη αναγέννηση της είναι τα όμορφα νεαρά πρόσωπα. Κι αυτό μάλλον είναι πρόβλημα, δεδομένου ότι ο προκάτοχός της δεν ανήκε στις μεγάλες δόξες του είδους.