Η Γκαρσονιέρα

Υπέροχος Μπίλι Γουάιλντερ εναντίον corporate Αμερικής σημειώσατε ένα. Ο Τζακ Λέμον είναι υπαλληλίσκος με αρχικά αντί ονόματος και τραπέζι αντί γραφείου. Η επαγγελματική του ανέλιξη όμως είναι σίγουρη, φτάνει να παραχωρήσει το κλειδί της ύπαρξής του - δηλαδή της χαριτωμένης γκαρσονιέρας που διατηρεί μετά κόπων και βασάνων - σε όποιον το ζητήσει. Υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας μπαινοβγαίνουν σε καθημερινή βάση με τις παράνομες κατακτήσεις τους, μοιράζοντας υποσχέσεις προαγωγής και εξοστρακίζοντας τον στο κοντινότερο παγκάκι, ακόμα και παραμονή πρωτοχρονιάς στην ούτως ή άλλως αφιλόξενη Νέα Υόρκη.

Όταν όμως ερωτεύεται το αντικείμενο του πόθου των μυριάδων αρσενικών της εταιρείας (δηλαδή την αδιάφθορη υπάλληλο του ασανσέρ Σίρλεϊ Μακλέιν) αρχίζει να βλέπει τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Γιατί δύσκολα παραδέχεται κανείς ότι μερικές φορές οι υπερωρίες είναι μια φτηνή δικαιολογία για να αποφεύγεις το άδειο σου σπίτι, ενώ στην πραγματικότητα θα αντάλλασσες ανά πάσα στιγμή την πλακέτα με τα αρχικά σου (ακόμα κι αν κρεμόταν στην πόρτα ενός μεγάλου γραφείου) με έναν άνθρωπο που να ξέρει το όνομά σου - και δεν εννοώ τη σπιτονοικοκυρά σου. Επαγγελματική ανέλιξη εναντίον προσωπικής ευτυχίας σημειώσατε δύο.