Το σινεμά μας φέρνει πιο κοντά. Ακόμα κι όταν κεντρικό θέμα του είναι η....απόσταση.
Από τον Ηλία Δημόπουλο
Η απόσταση είναι το κεντρικό μοτίβο της εποχής μας σε παγκόσμια κλίμακα. Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, και ίσως ωφέλιμο, το γεγονός ότι η έννοια της απόστασης, ιδίως για τον δυτικό πολιτισμό, είναι πολυσήμαντη, στη νεότερη εποχή μας. Άλλοτε με την έννοια της αποξένωσης, άλλοτε με την έννοια της καταργημένης απόστασης του διαδικτύου, τώρα με αυτήν της σωματικής απόστασης - που όλο θα δείχνει πόσο αφύσικη για τον άνθρωπο είναι η αντικατάσταση της σωματκής επαφής από τη ψηφιακή - η απόσταση μοιάζει να είναι κάθε μέρα στη ζωή μας.
Το σινεμά, ως γνωστόν, καθ' ότι από τη ζωή βγαλμένο, έχει αναρίθμητες φορές ασχοληθεί με το θέμα της απόστασης. Γεωγραφικής, κοινωνικής, ψυχολογικής και, φυσικά, σωματικής. Από τα χρόνια του βωβού κινηματογράφου (δες για παράδειγμα πόσες ταινίες του Τσάπλιν σχετίζονται με κάποιας μορφής απόσταση), στην τριλογία της αποξένωσης του Αντονιόνι, μέχρι και σήμερα, το μοτίβο της απόστασης δεσπόζει στο σινεμά.
Διαλέξαμε 20 ταινίες, που βασίζονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εκεί. Άλλοτε στη μέση ενός ωκεανού, μιας ερημονήσου, μιας τεράστιας γεωγραφικής απόστασης (ηθελημένης ή όχι) ή και μιας χρονικής (κυριολεκτικής ή επιστημονικής φαντασίας), κοινωνικής, ταξικής, μνημικής ή και εντελώς ειρωνικής. Είναι όλες τους αξιόλογες, όλες τους μας καλούν να γεφυρώσουμε το μεταξύ μας χάσμα - κάποιες ακόμα και με τον εαυτό μας!
