54 ετών σήμερα η οσκαρούχος ηθοποιός, μια ζωή μπροστά σε φακούς, αδύναμη αναλογικά με την παρουσία και το ταλέντο η φιλμογραφία της, η ίδια όμως παραμένει σταθερός λόγος να δεις τα έργα της.
Από τον Ηλία Δημόπουλο
Παιδί-μοντέλο και με το ευλογημένο χρίσμα του Λεόνε και του «Κάποτε στην Αμερική» για ντεμπούτο, η καριέρα της Κόνελι φαινόταν έτοιμη προς εκτόξευση πριν καλά-καλά κλείσει τα 15. Εν συνεχεία ήρθε ένας από τους χειρότερους Αρτζέντο («Φαινόμενα», 1985) και ο αξέχαστος «Λαβύρινθος» του Τζιμ Χένσον απέναντι στον Ντέιβιντ Μπόουι, έλεγες όλα θα πάνε πρίμα αλλά παρότι οι δουλειές διαδέχονταν η μία την άλλη, πραγματικά καλές ταινίες δεν ήρθαν.
Κρατάμε τον συμπαθή πρωτο-hero «Rocketeer» του '91, εκείνο το ωραίο αστυνομικό εποχής «Mulholland Falls» (με σύντομο αλλά χαρακτηριστικό ρόλο), το «Dark City» του Πρόγιας και βέβαια το «Ρέκβιεμ για Ένα Όνειρο» του Αρονόφσκι που ανάγκασε πια τα σοβαρά βλέμματα στο ταλέντο της. Μετά ήρθε το Όσκαρ B' Γυναικείου για το «Ένας Υπέροχος Άνθρωπος» του Ρον Χάουαρντ που πήρε τότε οσκαρική φόρα.
Έκτοτε μια ελαφράς μορφής οσκαρική κατάρα σε κατώτερά της έργα, γάμος με τον Πολ Μπέτανι και τρία παιδιά, έντονο φιλανθρωπικό έργο, πρόσωπο της Revlon και κάμποσων εταιρειών καλλονής, αλλά και διαρκείς παρουσίες στο σινεμά (κάμποσες και στην τηλεόραση πλέον), επιλογές των οποίων βλέπετε στις φωτογραφίες.
Να είναι καλά, από τις ομορφότερες ηθοποιούς που έχουν περάσει είναι, καλός, άθικτος από τη διασημότητα χαρακτήρας φαίνεται επίσης να είναι, μικρό κρίμα που το ταλέντο της μοιάζει να περνά ανεκμετάλλευτο. Πριν δυο χρόνια, ωστόσο, την απολαύσαμε στο σίκουελ «Top Gun: Maverick». Ελπίζουμε, έστω και με καθυστέρηση, να φέρει ένα μικρό boost σε καλύτερες κινηματογραφικές προτάσεις.
