Φέι Ντάναγουεϊ: Όταν το «Νέο Χόλιγουντ» βρήκε την femme fatale του - αφιερωματα , photo gallery || cinemagazine.gr
ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΔΩ: ΑΡΧΙΚΗ / ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ / PHOTO GALLERY
12:10
14/1

Φέι Ντάναγουεϊ: Όταν το «Νέο Χόλιγουντ» βρήκε την femme fatale του

«Barfly» (1987) του Μπάρμπετ Σρέντερ  Μάλλον χωρίς διεκδικητή η τελευταία της μεγάλη στιγμή, ένας ανάλογος του ταλέντου της ρόλος, μ  έναν συμπρωταγωνιστή (Μίκι Ρουρκ στα μεγάλα του) που θα μπορούσε κ
«Barfly» (1987) του Μπάρμπετ Σρέντερ

Μάλλον χωρίς διεκδικητή η τελευταία της μεγάλη στιγμή, ένας ανάλογος του ταλέντου της ρόλος, μ' έναν συμπρωταγωνιστή (Μίκι Ρουρκ στα μεγάλα του) που θα μπορούσε και να μοιραστεί και να απευθύνει βάρος ερμηνευτικό, το «Barfly» είναι μια ταινία που θα μπορούσε να την βάλει ξανά στον χάρτη αλλά δεν συνέβη ποτέ. Στον ρόλο μιας αλκοολικής η Ντάναγουεϊ έδειξε πως η στόφα της διέθετε ακόμα κοιτάσματα έντασης κι εσωτερικότητας, δυστυχώς πολύ μακριά από τους (αναρίθμητους) ρόλους που βρήκε στην συνέχεια σε ρόλους που δεν μπορούν να πειράξουν την μεγάλη της δόξα, αλλά μπορούν, δυστυχώς, να λειτουργήσουν αποπροσανατολιστικά σε νεότερους σινεφίλ.

84 σήμερα μια ηθοποιός που σφράγισε την εποχή που το Χόλιγουντ άλλαζε όψη και τρόπους και μέσα σε λιγότερο από μια 15ετία ένδοξης καριέρας δημιούργησε έναν θρύλο που την ακολουθεί ως σήμερα.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

 

Με ένα όσκαρ από τρεις υποψηφιότητες, Έμι, BAFTA και τρεις Χρυσές Σφαίρες από δέκα υποψηφιότητες, η Φέι Ντάναγουεϊ ξεκίνησε από τις εκβολές του Καζάν και του Άρθουρ Πεν, βρήκε γρήγορα τον ρόλο της Μπόνι στο «Μπόνι και Κλάιντ», παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του συμπρωταγωνιστή της και παραγωγού Γουόρεν Μπίτι και ο δρόμος άνοιξε. Με μια σειρά ρόλων που επευφημούσαν την ασυνήθιστη όσο και σαρωτική ομορφιά της, μια στόφα που θύμιζε μεγάλη κλασσική σταρ στην όψη αλλά πρόδιδε τη νευρωτική επιμέλεια του ρόλου όπως τον ήθελε η νέα γενιά της βιομηχανίας, η Ντάναγουεϊ κατάφερε και να δημιουργήσει τη φήμη της δύσκολης συνεργάτιδας, να κερδίσει τον σεβασμό του ανδρικού κατεστημένου και να αρθρώσει μια σοβαρή φιλμογραφία τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του '80.

Από εκεί και μετά, ο αδυσώπητος χρόνος, η αδυναμία αποδοχής του (βλέπε παραμορφωτική πλαστική χειρουργική) αλλά και το απτόητο ταλέντο συνέθεσαν μια φιλμογραφία εντελώς άνιση και κάποτε εντελώς αναντίστοιχη του μεγέθους της, επιτρέποντας πάντως κάποια φωτεινά διαλείμματα να θυμίζουν τι στυλάτο, προσηλωμένο ερμηνευτικό δυναμό υπήρξε. Να είναι γερή.