«Surfer»: Ένας φόρος τιμής στο Αυστραλιανό Νέο Κύμα των '70s

Ο Λόρκαν Φίνεγκαν είναι Ιρλανδός σκηνοθέτης. Έχει στο ενεργητικό του δύο (για τον υπογράφοντα) φριχτές ταινίες, το «Vivarium» και το «Nocebo», αλλά σύμφωνα με τις κριτικές και τα λεγόμενα δικών μας ανθρώπων βρήκε την έμπνευση μεταφερόμενος στο κάτω ημισφαίριο και αντλώντας έμπνευση από το αυστραλιανό νέο κύμα των ‘70s και από τις τζαζίστικες ερμηνευτικές συγχορδίες του Νίκολας Κέιτζ, ο οποίος υποδύεται τον πρωταγωνιστή του «Surfer».

Διαβάζοντας τη σύνοψη, που θέλει άντρα να μονομαχεί με τους ντόπιους για μια θέση στην παραλία των παιδικών του χρόνων, και παρακολουθώντας το τρέιλερ δεν μπορούσαμε να μην σκεφτούμε το «Wake in Freight» και ο σκηνοθέτης δεν μας διαψεύδει. «Γύρω στα 20 μου ανακάλυψα τον αυστραλιανό κινηματογράφο του νέου κύματος ο οποίος αποτέλεσε μεγάλη έμπνευση για μένα όταν άρχισα να γυρίζω ταινίες, ένα πάθος που μοιραζόμασταν με τον σεναριογράφο  μου, τον Τόμας Μάρτιν. Εμπνευσμένος από μη Αυστραλούς σκηνοθέτες όπως ο Νίκολας Ρεγκ και ο Τεντ Κότσεφ, ήθελα αυτή η ταινία να είναι η άποψη του εξωτερικού παρατηρητή, η υποκειμενική εμπειρία ενός ανθρώπου που προσπαθεί να τα βρει με τον εαυτό του. Ο Surfer είναι ένας άνδρας που μεγάλωσε στην Αυστραλία, αλλά μετά από μια παιδική τραγωδία μετακόμισε στην Καλιφόρνια, πριν τελικά επιστρέψει στην Αυστραλία ως παρείσακτος. Ως Ιρλανδός σκηνοθέτης που συνεργάζεται με τον Αμερικανό ηθοποιό Nίκολας Κέιτζ, ανακαλύψαμε μαζί έναν ενδιαφέροντα τρόπο για να μπούμε μαζί μέσα σε αυτή την ιστορία».  Ο δε Μάρτιν προσυπογράφει. «Ο Λόρκαν και εγώ συνδεθήκαμε με την κοινή μας αγάπη για το Ozploitation και τις ταινίες του αυστραλιανού νέου κύματος. Έτσι, ήθελα να αξιοποιήσω τις ευαισθησίες αυτών των ταινιών για να γράψω ένα σενάριο για έναν άνδρα που θέλει απλώς να πάει τον γιο του για σέρφινγκ, αλλά καταλήγει να φτάνει στα όριά του».

Ήταν μοιραίο δυο Ιρλανδοί με κοινή αγάπη για το σινεμά εκείνο να συναντηθούν και τελικά να γυρίσουν μια αντίστοιχη ταινία. «Γνώρισα τον συγγραφέα Τόμας Μάρτιν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Τραϊμπέκα το 2012 όπου παίζονταν και οι μικρού μήκους ταινίες μας», αποκαλύπτει ο Φίνεγκαν. «Αποδείχθηκε ότι μέναμε ο ένας δίπλα από τον άλλον στο Δουβλίνο, οπότε συναντιόμασταν τακτικά και σχεδιάζαμε να συνεργαστούμε, αλλά χρειάστηκαν σχεδόν δέκα χρόνια μέχρι να βρούμε το κατάλληλο έργο για να το αναπτύξουμε μαζί. Ο Τόμας μοιράστηκε ένα σύντομο προσχέδιο που είχε γράψει για μια ιστορία με τίτλο The Surfer, εμπνευσμένο από μυθιστορήματα surf noir και το διήγημα του Τζον Τσίβερ The Swimmer, καθώς και από ένα βίαιο περιστατικό που είδε σε μια παραλία για σερφ».

Ο Μάρτιν, που το έζησε κιόλας, είχε περισσότερα να πει επί του θέματος. «Είδα δύο σέρφερ να μπλέκονται σε έναν άγριο καυγά για το δικαίωμα να καβαλήσουν τα κύματα σε μια παραλία κοντά στο Σίδνεϊ. Αυτό με έκανε να ενδιαφερθώ για τον τοπικισμό, την ακραία εδαφική συμπεριφορά σχεδόν αποκλειστικά μεταξύ ανδρών, η οποία είναι διαδεδομένη στις κοινότητες των σέρφερ σε όλο τον κόσμο.  Ήξερα ότι ήθελα να γράψω μια ταινία γι' αυτό και για την ανδρική βία - σωματική και ψυχολογική - και τους σκληρούς κύκλους επιθετικότητας που περνούν από γενιά σε γενιά και κρύβονται κάτω από την επιφάνεια ακόμη και των πιο προοδευτικών κοινωνιών».

Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στην Αυστραλία. «Είμαι από την Ιρλανδία, αλλά πάντα με έλκυε δημιουργικά η Αυστραλία ως τόπος εξερεύνησης ακραίων συνόρων, στο περιβάλλον και το τοπίο, αλλά και ως πεδίο εξέτασης των εξωτερικών ορίων της ανθρώπινης κατάστασης», διευκρινίζει ο Μάρτιν. «Όταν συζήτησα την ιδέα με τον σκηνοθέτη, τον Λόρκαν Φίνεγκαν, συμφώνησε ότι έπρεπε να κάνουμε το The Surfer στην Αυστραλία. Έπρεπε να είναι μια αυστραλιανή ταινία». Κι  αφού συμφώνησε ο Φίνεγκαν,προχώρησαν στο ρεπεράζ, εντόπισαν μια απομακρυσμένη παραλία κι ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων στο Γιάλινγκαπ της Δυτικής Αυστραλίας και βρήκαν το κατάλληλο «πεδίο μάχης» για τους ανταγωνιστικούς σέρφερ της ταινίας.

Η μονομαχία του «Surfer» για μια θέση ανάμεσα στα κύματα ξεκινά την Πέμπτη 5 Ιουνίου από την Tanweer. Κρατήστε κι εσείς μια θέση στους κινηματογράφους που προβάλλεται, αλλά προς Θεού, μην τσακωθείτε γι’ αυτή. Ο κινηματογράφος ανήκει σε όλους.