Το χιούμορ της καταστροφής: Το ριμέικ του «Vertigo» προχωρά κανονικά στο Χόλιγουντ

Μια μεγάλη κουβέντα περί της έννοιας του ριμέικ θα μπορούσε να γίνει. Στο μυαλό μου είναι απλοποιημένη πάντως. Δεν χρειάζονται εν γένει ριμέικ, εκτός των περιπτώσεων που κατά κοινή ομολογία μια καλή ιδέα απέτυχε στην υλοποίησή της. Το ακριβώς αντίθετο είναι η λογική της βιομηχανίας του σινεμά. 

Υπάρχει ωστόσο ένα παράδοξο στο ότι φαίνετα να προχωρά ριμέικ του «Vertigo» - εκτός βέβαια από την απέραντη ασυναισθησία γούστου, που δεν είναι παράδοξη, είναι κανόνας: Δεν ήταν μια εμπορική επιτυχία, και μόνο με το πέρασμα του χρόνου αναγνωρίστηκε σαν «η καλύτερη ταινία του Κινηματογράφου». (Από μόνη της μια δήλωση που είναι καταδικασμένη να απορριφθεί ίσως και συντομότερα απ' ότι πιστεύουμε οι λάτρεις.) Γιατί θέλουν να το κάνουν;

Ίσως γιατί κατά βάθος θεωρούν ότι εκεί που απέτυχε τότε μπορεί πετύχει τώρα. Με άλλα λόγια λένε ότι ένα έργο νοσηρού ρομαντισμού αστόχησε εισπρακτικά στην δεκαετία της πλαστικής τελειότητας του κινηματογραφικού μελοδράματος και θα πετύχει στην σημερινή που αγνοεί - ή περιφρονεί - ακόμα και την έννοια. Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι.

Το άλλο σκεπτικό είναι να του...αλλάξουν τα φώτα. Ας το αφήσουμε ασχολίαστο, μια είδηση μεταφέρουμε.

Η Paramount έχει τα δικαιώματα, ο Στίβεν Νάιτ το γράφει και ως Άγγλος που είναι το διασκεδάζει: «Είναι ενδιαφέρον. Θέλω να πω υπάρχουν άνθρωποι που το θεωρούν την καλύτερη ταινία που έγινε ποτέ. Οπότε πρέπει να είσαι βλαξ να θέλεις να το διασκευάσεις, συνεπώς είμαι ακριβώς αυτό.» Πιο κάτω αναφέρει όμως και την λογική από την πλευρά του δημιουργού: «Ξέρετε όμως μου αρέσουν τέτοια πράγματα. Είναι τόσο αλλόκοτο  αυτό που επιχειρούμε. Το να αναλύεις την πλοκή του είναι σα να προσπαθείς να αφοπλίσεις βόμβα του 2ου Παγκοσμίου. Είναι παντού. Είναι ιδιαίτερα σύνθετο, αλλά αυτό απασχολεί τον ξύπνιο μου.»

Ο Ντάουνι παλαιότερα υποδύθηκε τον εαυτό του σε συνέντευξη στους νεοϋορκέζικους Τάιμς: «Ούτε καν ρίσκο είναι. Φαντάζει γελοίο να διασκευάζεις το 'Vertigo'. Ωραία, πάμε να το κάνουμε! Με ποιους; Με αυτούς, τέλεια, τους αγαπώ, τους σέβομαι. Κατά δεύτερον κάτσε να ξαναδώ περί τίνος πρόκειται το ορίτζιναλ. Νομίζω θα το κάνουμε καλύτερα [γελάει].»

Χιουμοριστικά βλέποντάς το - και γιατί όχι;! - δεν χάθηκε ο κόσμος. Μια προσπάθεια είναι, υπάρχει μια στο εκατομμύριο να είναι ευπρεπές, να έχει λόγο ύπαρξης. Οι πιο πολλές πιθανότητες είναι ότι θα φέρει περισσότερα λεφτά πίσω και δεδομένα στα social θα βρεθούν άπειροι να πουν ότι το προτιμούν - γι' αυτούς η ταινία θα απαρχαιώσει επίσημα την δουλειά του Χίτσκοκ. Θα ξεχαστεί αμέσως. Και τι έγινε; Θυμάται κανείς το «Solaris» του Σόντερμπεργκ; - κι ας ήταν άξια αναπροσαρμογή πρώτης ύλης (όχι φυσικά ριμέικ). Άλλωστε, στο τέλος της γραφής, το «Vertigo» δεν υφίσταται δίχως τους μάρτυρές του, τους θεατές του. Μοιραία κάποτε θα πάψει να είναι αυτό που είναι σήμερα, για όσους είναι, αφού όλοι οι λάτρεις θα έχουμε εκλείψει και οι διάδοχοι θα έχουν τα δικά τους κριτήρια. 

Κάντε το παιδιά, ας γιορτάσουμε όλοι μαζί. Μουσική: