Στίβεν Κινγκ και... 13! Οι καλύτερες κινηματογραφικές αναγνώσεις των βιβλίων του
«Το Σκοτεινό Εγώ» (The Dark Half, 1993) του Τζορτζ Ρομέρο
Αναμενόμενα όσο και άδικα ξεχασμένο τούτο, είναι θεματικά μια (ακόμα) βολή του Κινγκ προς το λογοτεχνικό μυθικό («Δρ. Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ»), μια ακόμα - όπως το «Misery» - σπονδή στην δημιουργία, την συγγραφική διαδικασία, την, ενίοτε σκοτεινή, χρεία alter ego για την καλλιτεχνική επίτευξη. Έχει προβλήματα σαν εκτέλεση, ο Ρομέρο όμως φέρνει μια ένταση και η αντιπαράθεσή του με τον εμβληματικό συγγραφέα είναι κάποτε συναρπαστική. Η.Δ.
Ο «Δόκτωρ Ύπνος» είναι στις αίθουσες (διαβάστε τη γνώμη μας εδώ) και τι πιο αρμόζον από μια αναδρομή σε 13 από τις πιο κλασικές στιγμές ενός συγγραφέα που το σινεμά του πάει πολύ.
Από τους Γιάννη Βασιλείου, Πάνο Γκένα, Ηλία Δημόπουλο, Λουκά Κατσίκα, Νεκτάριο Σάκκα
Με 300+ μεταφορές στο σινεμά, πάμπολλων από τα 61 βιβλία του και των πάνω από 200 διηγημάτων του, ο Στίβεν Κινγκ είναι με διαφορά ο μοντέρνος...Βασιλιάς του Φανταστικού στον κόσμο του θεάματος. Έχει απολαύσει τιμές αλλά και μύδρους, έχει πάρει αναρίθμητα λογοτεχνικά βραβεία, οι ταινίες βασισμένες στη δουλειά του έχουν κατοικήσει σε όλο το φάσμα από το αριστούργημα μέχρι την προχειροδουλειά. Όλα τους κατοπτρίζουν μια δημοφιλία συναρπαστική και αδιάπτωτη για περίπου 50 χρόνια, όλα τους φανερώνουν την κοσμογονία του Φανταστικού (αλλά όχι αποκλειστικά) που διέπεται από μια μοναδική ανάγνωση σύγκρουσης της αμερικανικής ιδιοσυγκρασίας με το θρησκευτικό, την καλλιτεχνική οντολογία και τις κατεστημένες αξίες.
Διαλέξαμε για σας 13 (...) τίτλους μιας εργογραφίας που, χαρακτηρίζοντας σταθερά το σύγχρονο αμερικανικό σινεμά, κοσμεί την ψυχό- και κοινωνιο-παθολογία του έργου του αποτελώντας ταυτόχρονο μείζονα ή ελάσσονα ορόσημα μιας παραγωγής.
_1581_107777793_type12564.jpg)
