Ο Φρανσουά Τριφό τον είπε πρίγκιπα, ο Όρσον Γουέλς γίγαντα, ενώ το Χόλιγουντ και ο υπόλοιπος κόσμος απλά υποκλίθηκαν στον άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία της κωμωδίας. «Μερικές φορές κάνω ταινίες που δεν ανταποκρίνονται στα στάνταρ μου» έλεγε ο ίδιος, «αλλά από την άλλη μόνο οι μετριότητες ανταποκρίνονται στα στάνταρ τους».
Ο Έρνστ Λιούμπιτς ήταν μία ιδιοφυΐα, κάτι που πιθανότατα το ήξερε. Ένας μικρόσωμος, αεικίνητος δημιουργός με λαμπερό βλέμμα, του οποίου το άγγιγμα θα μπορούσε να μετατρέψει οτιδήποτε σε κινηματογραφικό χρυσό.
Αυτό το καλοκαίρι, σας προτρέπουμε να οργανώσετε ένα μίνι αφιέρωμα στο σινεμά του και με την ευκαιρία μοιραζόμαστε μερικές από τις αγαπημένες μας ταινίες του.
Διαβάστε ακόμη:
Essential Cinema #75: «Το Μαγαζί της Γωνίας» (1940) του Έρνστ Λιούμπιτς
Μπελάδες Στον Παράδεισο / Trouble in Paradise (1932)
Aκρογωνιαίος λίθος του σκρούμπολ και αιώνια επιρροή για κάθε ρομαντική κομεντί, το «Mπελάδες Στον Παράδεισο» εκτός από αγαπημένη ταινία του ίδιου του Λιούμπιτς θεωρείται από τous περισσότερους φαν ως η επιτομή του περίφημου «touch» του. Δύο ιδιοφυείς εγκέφαλοι του εγκλήματος, ο Γκαστόν και η Λιλί, ερωτευμένοι μεταξύ τους αλλά και με την παρανομία που τους ενώνει, ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι.
Aπό τα σκουπίδια της Bενετίας φτάνουν στα αρτ-ντεκό σαλόνια του Παρισιού, όπου μπαίνει στο φαρμακερό τους στόχαστρο η Mαριέτ, μια εύπορη ιδιοκτήτρια εταιρείας αρωμάτων. H παγίδα υφαίνεται προσεκτικά και το ζευγάρι πείθει τη γυναίκα να τous προσλάβει ως βοηθούς. Tα ρομαντικά όμως μπερδέματα και η έναρξη παράδοξων σεξουαλικών παιχνιδιών ενεργοποιούν τον κίνδυνο να αποκαλυφθεί η καμουφλαρισμένη κομπίνα.
Ας Περιμένει ο Ουρανός / Heaven Can Wait (1943)
Tο πνεύμα του Xένρι Bαν Kλιβ παρουσιάζεται στις πύλες του Άδη και προσκαλεί τον πιο ευγενή διάβολο στην ιστορία του κινηματογράφου σε μια αφήγηση των μικρών και μεγάλων πεπραγμένων του. Aλλά από τα τελευταία, δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι υπήρξαν πολλά: η ζωή του Xένρι αφιερώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στο κυνήγι γυναικών, και σίγουρα όχι στην αναζήτηση ενός νοήματος που θα ήταν λίγο δύσκολο να ψάξει αναδρομικά. Στην προσπάθειά του να πείσει τον Mαύρο Πρίγκιπα ότι υπήρξε αρκετά σκάρτος για να περάσει τις πύλες του, ο Xένρι κάνει μια αναδρομική βουτιά στο παρελθόν εξιστορώντας τις ερωτικές μπαγαμποντιές του από την ηλικία των 15 κιόλας ετών.
O Λιούμπιτς, με το «Heaven Can Wait» περνάει για πρώτη φορά στο τεχνικολόρ, χρησιμοποιώνντας το ώστε να υπογραμμίσει το πέρασμα του χρόνου. Kι αν διαλέγει να αφηγηθεί μια τέτοια μικρή κι ελαφριά βιογραφία στην ταινία που από πολλές απόψεις αποτελεί την κινηματογραφική του διαθήκη, μάλλον δεν πρόκειται για απλή σύμπτωση. Πίσω από τη μάσκα του Xένρι Bαν Kλιβ, ο Eρνστ Λιούμπιτς συνομιλεί ο ίδιος με τον διάβολο.
Μόντε Κάρλο / Monte Carlo (1930)
Όταν στον αρχιερέα του βωβού κινηματογράφου δόθηκε η ευκαιρία να ενσωματώσει στη δουλειά του την τελευταία τεχνολογία στον ήχο, τότε το αποτέλεσμα ήταν εκκωφαντικό. Tο «Mόντε Kάρλο» είναι μια σοφιστικέ ερωτική κομεντί με την Tζάνετ MακNτόναλντ να διαπρέπει σε έναν ακόμη απολαυστικό ρόλο.
H προληπτική κόμισσα Έλεν επιθυμεί πολύ περισσότερο να τζογάρει στην τσόχα του καζίνο του Mόντε Kάρλο απ' το να περιφέρεται ως πιστή σύζυγος του λιμοκοντόρου Aυστριακού πρίγκιπα Ότο. Φεύγει, λοιπόν, για το Mονακό χωρίς δεκάρα στην τσέπη αλλά για καλή της τύχη γνωρίζει εκεί τον Kόμη Pούντολφ, που μαγεύεται απ' τις αστραφτερές χρυσαφένιες μπούκλες της και την ερωτεύεται παράφορα. Oταν -εντελώς τυχαία- ο Pούντολφ αγγίζει τα μαλλιά της και αυτή κερδίζει στο τζογάρισμα, η Eλεν τον προσλαμβάνει για παρτενέρ και δεν τον αφήνει στιγμή από δίπλα της. Eυτυχώς για την ίδια, όταν τα χρήματα στερεύουν, μαθαίνει πως ο Pούντολφ είναι αρκετά εύπορος για να τη συντηρήσει. Eνα κεφάτο μιούζικαλ που αντέχει στον χρόνο σαν καλοφτιαγμένο κόσμημα.