Μέσα από μια πανδαισία πληροφορίας, ενημέρωσης και επιστολών έρωτα στην έβδομη τέχνη, προκύπτουν 10 επιλογές. Όποιες κρατήσει ο καθένας.
Αν η κινηματογραφική έναρξη είναι η οπτική παράγραφος που βάζει τον θεατή στην ατμόσφαιρα του έργου που θα ακολουθήσει, το φινάλε (οφείλει να) είναι η κλιμάκωση όλων των συστατικών, ο μαγικός τόπος συνάντησης όλων εκείνων που ένα έργο ξεκίνησε να κουβεντιάζει.
Ανυψωτικά ή καταβαραθρωτικά, ευτυχή ή απ-αίσια, τα φινάλε είναι η απόλυτη στιγμή κορύφωσης ενός έργου, έστω και αν κάποτε δεν μοιάζει να είναι η κορύφωση. Αν είναι καλό το έργο όμως, είναι. Κι άλλοτε σε συναρπάζει, άλλοτε σε συγκινεί, άλλοτε σε βάζει να ξύνεις το κεφάλι σου. Το cinefix, κατά την προσφιλή του συνήθεια, χωρίζει το δοκίμιο σε είδη φινάλε, διαλέγει δέκα, αλλά στην πορεία, ακόμα καλύτερα, έχει υπενθυμίσει καταληκτικές παραγράφους που σε κάνουν να θέλεις να τα παρατήσεις όλα και να κάτσεις να δεις και να ξαναδείς τα έργα που οδήγησαν σε αυτές.